محمد عرب‌محمدی

تفاوت عکس و فیلم در یک عنصر بسیار اساسی تفاوت دارند: عکس یک لحظه از زمان را تصویر می‌کند و پس و پیش آن را نمی‌توان دید، در حالی که فیلم تصاویر را به صورت فرآیندی که در آن زمان متحرک است، ترسیم می‌کند.

در فیلم می‌توان پیش و پس رویدادها را دید و داوری کرد. با کمی تسامح می‌توان روزهای فعلی را که در آن هدفمند کردن یارانه‌ انرژی در دستور کار است یک تصویر از یک فرآیند دید.

واقعیت این است که اما این اتفاق و رویداد بزرگ در زمان متوقف نمی‌شود و ادامه دارد. به این معنی که تصویب جزئیات لایحه یادشده را نباید پایان کار دانست و درباره رای مثبت به آن تردید کرد. تصویب قانون و اجرای آن دو مقوله متفاوت اما در یک مسیر زمانی قرار دارند و نمایندگان مجلس قانون‌گذاری این وظیفه و حق را دارند که پس از قانونی شدن آن درباره اجرای کارآمد آن نظارت کنند و برخی کاستی‌های احتمالی را برطرف کنند.

تدوین آیین‌نامه اجرایی این قانون- در صورت تصویب- راهی بازمی‌گذارد تا نگرانی‌های احتمالی برطرف شود. عدم تصویب این لایحه اما جامعه را در التهاب نگه می‌دارد و چون دولت اصرار دارد که این لایحه باید اجرا شود تا بتوان از این مرحله عبور کرد، نوعی سردرگمی را پدیدار خواهد کرد. اکنون که شهروندان ایرانی به دلیل حجم گسترده بحث‌های کارشناسی درباره ماهیت و جزئیات لایحه در یک سال اخیر آمادگی و استعداد ذهنی پیدا کرده‌اند که با پیامدهای آن مواجه شوند، ناتمام ماندن یا عدم تصویب کامل آن با رای بالا و قابل توجه این آمادگی ایجاد شده را به محاق خواهد برد. نظارت کافی و مستمر بر اجرای قانون همان چیزی است که می‌توان آن را روی دیگر سکه هدفمند کردن نامید. کار بزرگ، البته شجاعت می‌خواهد و نمایندگان محترم مجلس نیز باید این مساله را در ذهن داشته باشند.

نکته دیگر این است که عدم تصویب لایحه، احتمالا طرح دوباره آن را به لحاظ روحی، روانی و حتی قانونی سخت می‌کند و کاری که دست‌کم ۳ دهه است درباره آن نوعی اجمالی کارشناسی پدیدار شده برای یک دوران نامعلوم مسکوت می‌گذارد. این اتفاق خوشایندی نیست و احتمالا اکثریت نمایندگان نیز علاقه ندارند که شاهد آن باشند. یادمان باشد که ندیدن روی دیگر سکه به دلیل برخی هیجانات سیاسی شاید دردسرهایی درست کند که مداوای آن با هیچ داروی شناخته شده‌ای ممکن نباشد.