ناگفته‌های جلسه رای اعتماد از زبان حداد عادل
با آقای احمدی‌نژاد هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست
رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی‌در گفت‌وگو با نشریه پنجره ناگفته‌هایی از جلسه رای اعتماد مجلس به کابینه دهم را بیان کرد. به گزارش جهان، در این گفت‌وگو که در جدیدترین شماره «پنجره» منتشر شده آمده است: دکترحداد عادل درباره چگونگی اعمال نفوذ دولت در مجلس و اینکه آیا فشار یا تطمیعی از سوی دولت برای جمع‌آوری رای اعتماد نمایندگان در کار بوده است یا نه؟ می‌گوید: تعبیر «تحت فشار» درست نیست، باید بگوییم مجلس واقعنگر بود و با این واقع‌نگری رایاعتماد به وزرای دولت دهم داد، این شرایط بصیرتی به عموم نمایندگان می‌داد که در تصمیم نهایی آنان تاثیر داشت.
وی درباره پیام رهبری و نقش آن در رای آوردن وزیران می‌گوید: سخن رهبری این بود که مصلحت است که قطار دولت از ایستگاه خارج شود (تعبیر از بنده است) و این در واقع پیامی است که همه گفته و ناگفته در مجلس درک میکردیم. اگر ما سختگیری میکردیم و فرضا از بیستویک وزیر ده تا دوازده نفر از آنان رایاعتماد نمی‌آوردند و اینکار باعث میشد که هیات دولت شکل نگیرد. اینکار، با هر نیتی صورت میگرفت، صحیح نبود، زیرا تفسیر محافل داخلی و خارجی این میشد که ایران هنوز از تنش‌های بعد از انتخابات بیستودوم خرداد خارج نشده و در نهایت، اینکار صددرصد به زیان نظام بود. رهبری در اوایل امر، قبل از اینکه اعضای کابینه به مجلس معرفی شوند توصیهای کرده بودند مبنی بر اینکه اگر مجلس میخواهد سختگیری کند، آن را در بعد دیانت و درستی و انقلابی بودن انجام دهد.
مسالهای که در ابتدا باید به آن توجه داشت این است که رهبری تاکید داشتند که این پیام من بهعنوان تکلیف به نمایندگان نیست، یعنی رهبری هیچ دستوری به مجلس نداده و در نتیجه مخالفت مخالفان و رای مخالف دادن آنها بهمعنای مخالفت با ولایت فقیه نیست، یعنی رهبری نخواستند عنوان حکم حکومتی مانع روند قانونی مجلس شوند و منتها رهبری بهعنوان دیدهبانی که در یک نقطه مرتفعی ایستاده و از حوادث دور و نزدیک که اتفاق میافتد، آگاه هستند خواستند نظر خود را به نمایندگان منتقل کنند و مجلس هم با درک مصلحتاندیشی رهبری این پیام را جدی گرفت.
رییس سابق مجلس شورای اسلامی درباره اینکه اگر پیام رهبری نبود چند وزیر رای می‌آوردند، گفت: اگر پیام رهبری نبود تعداد بیشتری از وزرا احتمالا پنج یا شش نفر از آنها رای اعتماد نمی‌آوردند. رهبری سوءنیتی در سختگیری نمایندگان سراغ نداشتند و دقت در صلاحیت و کارآمدی وزیران را حق مجلس میدانستند، ولی ایشان به مجلس پیام دادند که در شرایط فعلی تشکیل یک دولت مقتدر به سود کشور و نظام است. نمایندگان هم با تمکینی که در مقابل پیام رهبری داشتند و دارند این نظر رهبری را هم مطاع دانستند، نتیجه خوبی هم گرفته شد و دولت شکل گرفت. وی درباره جابجایی‌های احتمالی در دولت اظهار داشت: با این آقای دکتر احمدی‌نژاد هیچچیز قابل پیش‌بینی نیست و همهچیز ممکن است. حالا بعضی این موضوع را حسن آقای احمدی‌نژاد میدانند و بعضی عیب ایشان، و در این جهت هیچ بعید نیست که ایشان شش ماه دیگر بهترین وزیر خود را عوض کنند. آقای احمدی‌نژاد همیشه به قول خودشان شگفتیساز هستند.
دکترحداد عادل در بخش‌هایی ازاین گفت‌وگوی طولانی با بیان اینکه «دولت سعی داشت روی رای نمایندگان تاثیر بگذارد «تاثیرگذاری دولت بر مجلس را چنین تحلیل می‌کند: خوب است بدانید اساسا در مجلس اراده‌ای برای مخالفت با دولت وجود نداشت. یعنی این مجلس، مجلسی نبود که بخواهد چوب لای چرخ دولت بگذارد و اصلا قبل از قضیه آقای مشایی و در اوایل تیر ماه اگر از مجلسی‌ها نظرشان را در مورد کابینه میپرسیدید، میگفتند تلاش میکنیم بیشتر وزرا رای بیاورند. ولی اتفاقهایی افتاد که به آنها اشاره کردیم و سبب شد یک مقداری نمایندگان دچار مشکل بشوند که یکی داستان آقای مشایی و دیگری مساله معرفی وزرای زن بود والا مجلسی‌ها شمشیری برای بریدن سر کابینه تیز نکرده بودند. از سوی دیگر در شرایط طبیعی و عادی انصافا باید گفت دولت هم کابینهای ضعیف معرفی نکرد، آقای احمدی‌نژاد نسبت به سال ۸۴ کسی است که چهار سال تجربه ریاستجمهوری دارد و نیروهای بهتر و بیشتری را شناخته است.
آخرین فراز گفت‌وگوی رییس کمیسیون فرهنگی مجلس درباره دلایل عدم حضورش در رای گیری مجلس به وزرای کابینه بود که در این باره توضیحاتی جالب را بیان می‌کند:
این از عجایب است، زیرا من در چند هفته اخیر و خصوصا در هفته رایاعتماد، برای حصول نتیجه مناسب و معقول یکسره در تلاش بودم، متاسفانه نتوانستم در رایگیری شرکت کنم، در روز پنجشنبه جلسه مهمی داشتم و به این دلیل جلسه را روز پنجشنبه گذاشته بودم که فکر میکردم رأیگیری حداکثر روز چهارشنبه تمام میشود.
در آن روز تصمیم گرفتم در ابتدای جلسه شرکت کنم و بعد خود را به مجلس برسانم و با شروع نطق آقای احمدی‌نژاد که احتمال میدادم حدود پنجاه دقیقه صحبت کند، حرکت کردم. ایشان کوتاه صحبت کردند و گویی یک فرود اضطراری در نطق داشتند. بنده هم در راه به شلوغی خیابان‌ها برخورد کردم و وقتی که به دیوارهای بهارستان رسیدم، از طریق تلویزیون ماشین متوجه شدم که صندوقها را برای شمارش بردند، در این شرایط دیدم قدم گذاشتن در داخل صحن مسالهساز است. البته میدانستم حضورم تغییری در نتایج بهوجود نمیآورد.
ارسال نظر