جزو معدود چهره‌های موثر بود

شمس لنگرودی

کار آقای حقوقی را باید از دو جنبه بررسی کرد، یکی جنبه کارهای تحقیقاتی ایشان است و دیگری اشعارش که اعتبار وی بیشتر به کارهای تحقیقاتی او برمی‌گردد. حقوقی در شروع کار شاعری، شعر کهن می‌سرود و در اوایل دهه ۴۰ به سمت شعر نیمایی کشیده شد و مثل بسیاری از کسانی که ناگهان چیز شگفت‌انگیزی را کشف می‌کنند و از آن سوی بام می‌افتند، ایشان هم پس از آشنایی با شعر نیما یوشیج علاقه شدیدی به شعر فرمالیستی ایران پیدا کردند، در حالی که این نوع شعر هنوز جوانبش کاملا روشن نبود.

نتیجه امر این شد که تحقیقات ایشان که متکی بر مطالعات گسترده روی ادب پارسی کهن و معاصر بود، توانست بسیار آموزنده باشد، اما در عرصه شعر جایگاهی همانند آنچه در حوزه تحقیق داشت، پیدا نکرد.

تصور من این است که علت امر بدانجا برمی‌گردد که ایشان به‌رغم علاقه شدیدش به مدرنیسم زیرساخت ذهنش سنتی بوده است. مانند بسیاری از هنرمندان به ویژه شاعران که در حالی که با تمام وجود در فرهنگ روستایی زندگی می‌کنند، گرایش‌های شدید پست مدرنی پیدا می‌کنند و این دوگانگی باعث آشفتگی یا بحرانی شدن شعرشان می‌شود. اما در هر صورت حقوقی جزو معدود چهره‌های موثر در شناخت شعر نو در ادبیات معاصر بود.