پنج‌هزار زن محو صدای یک زن

شبنم کهن چی

اینجا ورود آقایان ممنوع است؛ در این ممنوعیت، تلفن همراه و دوربین دیجیتال و دستگاه‌های پخش و ضبط نیز شریکند. و تو که زنی باید در ازدحام همجنس‌هایت برای آزاد‌بودن پشت‌ دیوارهای بلند از پرده‌ها بگذری و تن به جست‌و جوی دست‌ها دهی تا مبادا وقت برگشت، با تو ذره‌ای از این آزادی بیرون برود.

درحریم این دیوارهای بلند تو آزادی؛ آزادی خاطره لذت را فقط در گوشه آبی آسمان ذهنت ثبت کنی و بس.

سیمن غانم کنسرت خود را در تالار وحدت در چنین حال و هوایی آغاز کرد و امروز به پایان رساند. صدای غانم در حالی میزبان خانم‌های پایتخت بود که چند هفته قبل در کیش پذیرای میهمانان نوروزی شده بود.

صندلی‌های قرمز تالار وحدت از سی‌ام فروردین‌ماه، روزانه پذیرای حدود هزار زن بود تا با صدای سیمین غانم، خاطرات جوانی‌شان را ورق بزنند یا در روزهای جوانی خود خاطره بسازند.

این بار سیمین غانم با تغییری که در انتخاب قطعه برای اجرا در برنامه خود به وجود آورده بود توانست نسبت به سال گذشته برنامه متفاوت‌تری اجرا کند و مورد استقبال زنان قرار گیرد.

وی که اولین بار در سال ۱۳۴۷‌ در سن ۲۵‌سالگی ترانه «موج خروشان» را با تنظیم مرتضی حنانه به طور رسمی اجرا کرد در پنج روز گذشته، مثنوی «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» در دستگاه افشاری، قطعه «قلک چشات» با شعر سعید دبیری و آهنگسازی فریبرز لاچینی، قطعه «گل گلدون من» با شعر فرهاد شیبانی و آهنگسازی فریدون شهبازی، قسمتی از قطعه «بسوزان»، قطعه «آسمان آبی» و بعد از مدت‌ها قطعه «مرد من» را به همراه چند قطعه دیگر از استادان موسیقی مانند استاد تجویدی اجرا کرد.

وی در هر روز برنامه خود را با اجرای قطعه‌ای در وصف مولا علی(ع) آغاز و با اجرای سرود ملی ایران به پایان رساند. گروه نوازنده همراه سیمین غانم در این برنامه‌ها گروه جوانی شامل دو دف‌زن و یک نوازنده ویولن به همراه یک پیانیست بود که در فاصله کوتاه تنفس سیمین غانم قطعاتی را برای حضار اجرا کردند.

استقبال حدود پنج‌هزار زن پایتخت‌نشین طی روزهای برگزاری کنسرت سیمین غانم ماموران داخلی سالن را برای سامان دادن به اوضاع با مشکلاتی روبه‌رو کرد.

بعد از اجرا، خارج از سالن تالار وحدت در روشنایی یک عصر بهاری، زن‌های شهر من به سمت خانه‌هایشان می‌روند و تار و پود ذهن خود را با صدای زنی در دهه هفتاد عمرش گره می‌زنند؛ سالخوردگان خاطرات کهنه خود را ورق می‌زنند، دختران جوان رویاهای رنگ‌شان را مرور می‌کنند و زنان میانسال، این میان در جریان زندگی شناور می‌شوند.