سینما که اندکی پس از آغاز به ایران رسید، در طول حیات خود سینماگران بسیاری در خود پرورش داده که تنها اندکی به دلیل نوع نگاه و سبک در ذهن و یاد مخاطب ماندگار شدند.

زنده‌یاد جلال مقدم نیز از این دست سینماگران است که چه در کسوت نویسندگی و کارگردانی که حتی در حوزه بازیگری طرحی نو از خود در انداخت و به یادگار در قاب سینمای ایران جای داد. مقدم سال ۱۳۰۸در نیشابور متولد شد، او با نوشتن نقدی بر یک فیلم کانادایی از اوایل دهه ۱۳۳۰شمسی شروع به همکاری با مطبوعات کرد و در مجله‌هایی همچون پیک سینما و آتشبار به نقد نویسی مشغول شد. او فعالیت در سینمای حرفه‌ای را از سال ۱۳۳۷با فیلم جنوب شهر به عنوان نویسنده آغاز کرد و از سال ۱۳۴۷به مشاور ه در رادیو و تلویزیون ایران پرداخت. مقدم کارگردانی آثاری نظیر چمدان (۱۳۶۵)، آشیانه مهر (۱۳۶۳)، راز درخت سنجد (۱۳۵۰)، فرار از تله (۱۳۵۰)، پنجره (۱۳۴۹)، سه دیوانه (۱۳۴۷)، و خانه خدا (۱۳۴۵) را در کارنامه خود ثبت کرد.

این هنرمند همچنین در کسوت بازیگری در فیلم‌های شاخ گاو (۱۳۷۴)، می‌خواهم زنده بمانم (۱۳۷۳)، بدل (۱۳۷۲)، بلندی‌های صفر (۱۳۷۲)، بانو (۱۳۷۰)، دلشدگان (۱۳۷۰)، ردپای گرگ (۱۳۷۰)، سایه خیال (۱۳۶۹)، گالان (۱۳۶۹)، دندان مار (۱۳۶۸)، هامون (۱۳۶۸)، سرب (۱۳۶۷)، هی جو (۱۳۶۷)، مار (۱۳۶۶)، صمد و فولاد زره دیو (۱۳۵۱)، خشت و آینه (۱۳۴۴) و مادر فداکار (۱۳۴۲) ایفای نقش کرد. مقدم پس از یک تصادف شدید در ۲۹ فروردین سال ۱۳۷۵درگذشت.