بار دیگر سیمین غانم

سیمین غانم در میان طبیعت سبز تنکابن متولد شد، در هفده سالگی به هنرستان آزاد موسیقی وارد شد و موسیقی را نزد استاد مرحوم محمود کریمی آموخت، مدتی کار کرد و بعد از مدتی با قید و قولی که به خانواده‌اش داده بود، وارد رادیو و تلویزیون شد.

وی در این باره می‌گوید: «استاد حنانه خیلی به من می‌گفتند که هر سبکی که می‌خواستی می‌توانی بخوانی، من هم از این فرصت استفاده کردم و آن زمان ترانه «قلک چشات» را خواندم».

سیمین غانم موسیقی ایران را خیلی دوست داشت، اما برای حفظ تعادل موسیقی پاپ را هم کار می‌کرد. بعد از مدتی کار روی موسیقی ایرانی، نتایج راضی‌اش نکرد، بعد به سراغ موسیقی پاپ رفت و سعی کرد که با بهترین‌ها کار کند. او با همکاری استاد مرحوم تجویدی و همایون خرم چندین آهنگ خواند، اما «گل‌گلدون من» چیز دیگری بود و هنوز هم چیز دیگری است. این ترانه آن موقع کلی سروصدا به پا کرد، اما خودش معتقد است که این ترانه دهه‌های بعد جایش را بیشتر بین مردم باز کرد. «بسیاری از مادران هستند که به من می‌گویند ما این ترانه را به عنوان لالایی برای فرزندانمان می‌خوانیم که بخوابند. بسیاری از دختران و پسران جوان می‌گویند که با این ترانه عشق‌هایشان را ابراز کرده‌اند».

به هر حال، این ترانه‌ای بود که باب طبع پیر و جوان بود و البته به مرور جا باز کرد و در اذهان مردم باقی ماند.

او بعد از انقلاب نمی‌توانست کنسرت بدهد و بیست سال در جمع نخواند تا سال هفتاد و هشت که اجازه گرفت برای خانم‌ها کنسرت بدهد، وقتی وارد صحنه شد گریه‌اش گرفت. سالن پر بود و حتی روی زمین هم نشسته بودند. پشت‌ درها هم غلغله بود. وقتی لب باز کرد که «گل‌گلدون من» را بخواند همه با او همراهی کردند.

به قول خودش بیشتر از همه وقتی متاثر شد که جوان‌ها خط به خط ترانه را با او می‌خواندند و این پایان بیست سال سکوت بود.

در سال‌های بعد در رشت، شیراز، کیش و تهران کنسرت برگزار کرد و همه‌جا با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد.

او حالا دوباره به صحنه بازگشته است و از امشب به مدت پنج‌شب در تالار وحدت اجرا دارد.