سازمان بهداشت جهانی (WHO)، شصت سال است که برای رفاه انسان‌ها پیکار می‌کند. این سازمان که یکی از نهادهای جنبی سازمان ملل متحد است، در تاریخ ۷ آوریل ۱۹۴۸ بنیادگذاری شد. شش دهه پس از این رویداد، مسوولان این سازمان در ژنو، ترازنامه مثبتی از فعالیت‌های آن ارائه می‌دهند، ولی مشکلات موجود هنوز، جای شادی برای آنان باقی نمی‌گذارد.

گسترش تلاش‌های فراگیر سازمان بهداشت جهانی را می‌توان با شمار همکاران آن در سراسر جهان سنجید. اگر ده سال پیش، چهار هزار نفر در خدمت این نهاد فعالیت می‌کردند، شمار آنان امروز دو برابر شده است. آنان در ۱۴۷ کشور جهان در فعالیت هستند.

برزیل و چین دو کشوری بودند که در سال ۱۹۴۵ در جریان برگزاری یکی از کنفرانس‌های سازمان ملل متحد در سانفرانسیسکو، بنیادگذاری سازمان بهداشت جهانی را پیشنهاد کردند.

یک اجلاس بین‌المللی، در تاریخ ۲۲ ژوییه ۱۹۴۶ در نیویورک، با اساسنامه پیشنهادی برای فعالیت این سازمان موافقت کرد و سرانجام دو سال پس از آن، این اساسنامه اعتبار قانونی یافت. هدف آن، دستیابی به بالاترین حد بهداشت برای همه مردم جهان اعلام شده بود. درک آن از موضوع بهداشت چنین بود: «بهداشت، وضعیت سلامتی کامل فیزیکی، روحی و اجتماعی است و نه فقط نبود بیماری و ناتوانی». مارگارت چان که از نوامبر ۲۰۰۶ مدیرکل سازمان بهداشت جهانی است، می‌افزاید: «پرستاری و غمخواری اصلی ما باید متوجه گروه‌های فرودست و آسیب‌پذیر باشد».

به این منظور، سازمان بهداشت جهانی، امسال بودجه‌ای ۴/۲‌میلیارد دلاری در اختیار دارد. به باور این سازمان، بهداشت به عوامل گوناگونی بستگی دارد: اقتصاد، کشاورزی، امنیت مواد غذایی، بافت اجتماعی، آموزش و نیز بازرگانی، انرژی و ترابری. اگر سازمان بهداشت جهانی در نخستین سال‌های موجودیت خود عمدتا با گسترش بیماری‌های واگیر (اپیدمی‌ها) مبارزه می‌کرد، امروز در همه زمینه‌ها تلاش می‌کند. بر این پایه باید گفت که نقش این سازمان نسبت به گذشته برجسته‌تر شده است و از مراقبت برای جلوگیری از گسترش بیمارهای واگیر و نیز واکسیناسیون بسیار فراتر می‌رود. یکی از وظایف این سازمان، تقویت بنیه بهداشتی کشورها و مناطق جداگانه است. این تلاش‌های سازمان بهداشت جهانی، همه جا با واکنش‌های مثبت روبه‌رو نمی‌شود، چرا که این سازمان در مواردی ناچار است در امور ملی کشورها دخالت کند. چان مدیرکل سازمان بهداشت جهانی، پیش از انتصاب خود به این مقام، در ژنو بر کارزار جلوگیری از آنفلوآنزای مرغی و نیز بیماری ریوی هنگ‌کنگی (SARS) نظارت داشته است. از زمانی که وی به سمت مدیرکلی سازمان بهداشت جهانی برگزیده شده، چند برنامه بهداشتی دیگر نیز آغاز شده است. در حال حاضر، سازمان بهداشت جهانی بر استاندارد داروها و آب آشامیدنی در جهان نظارت دارد و تاثیر متقابل میان محیط‌زیست، تغییرات جوی و بهداشت را بررسی می‌کند. سازمان بهداشت جهانی، تحت مسوولیت هیروشی ناکاایما مدیر ژاپنی خود، یک دهه در زمینه‌های مدیریت با ناکامی‌ها و دشواری‌هایی روبه‌رو شده بود. با این حال این سازمان می‌تواند به موفقیت‌های گذشته خود ببالد. یکی از دستاوردهای این سازمان، ریشه‌کن ساختن بیماری آبله در سراسر جهان در سال ۱۹۸۰ بود. تا آن زمان، سالانه چهل میلیون نفر در جهان، بر اثر ابتلا به این بیماری می‌مردند. قرار است تا پایان سال ۲۰۰۸ بیماری فلج اطفال نیز در جهان ریشه‌کن شود.

منبع: دویچه‌وله