اگر من رییس‌جمهور شوم - ۲۱ فروردین ۸۷

بخش پایانی

کنترل و چاره‌جویی برای این مسائل در داخل آمریکا اولین قدم است. چین به زودی جای آمریکا را به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای خواهد گرفت. توسعه انرژی سالم باید مهم‌ترین وجه تمرکز ما در روابط با کشورهای بزرگ اروپایی و آسیایی باشد.

من برای تکنولوژی سالم و کارآمد در داخل آمریکا سرمایه‌گذاری خواهم کرد و از تمام امکانات و پیشرفت در عرصه صادرات برای کمک به سایر کشورها برای رها شدن از توسعه متکی بر انرژی کربنی استفاده خواهم کرد. ما باید از تمام کشورها بخواهیم که برای بهبود وضعیت جوی کره زمین به تعهدات قابل‌اجرا و تضمین شده پابند باشند - به خصوص کشورهایی که بیشترین تولید گازهای مسموم را دارند مانند آمریکا، چین، هند، اتحادیه اروپا، و روسیه. این چالشی عظیم است اما منافع بیشتری برای آمریکا به همراه می‌آورد.

ایجاد جوامع امن و دموکرات

بالاخره، به منظور تجدید حیات رهبری آمریکا ، من اگر رییس‌جمهور بشوم بر بشریت همگانی و مشترک سرمایه‌گذاری خواهم کرد. دشمنان ما نباید تعیین‌کننده روابط بین‌المللی ما باشند. روابط ما باید براساس آنچه ما خود را متعهد به آن می‌دانیم شکل بگیرد. ما باید به همگان نشان دهیم که از این اندیشه دفاع می‌کنیم که کسانی که امروز در هراس و نقصان زندگی می‌کنند فردا باید از احترام و فرصت برخوردار باشند. امروز مردم جهان شعار آزادی را (از سوی آمریکا) بسیار می‌شنوند، اما نکته غم‌انگیز این است که آنها آن را با جنگ، شکنجه و اعمال زور برای تغییر رژیم‌ها تداعی می‌کنند.

برای ساختن جهانی بهتر و آزادتر ما باید به گونه‌ای رفتار کنیم که بازتابنده وقار و رویاهای آمریکایی باشد. این به معنای پایان بخشیدن به انتقال شبانه اسیرانی برای شکنجه شدن به کشورهای دور، بازداشت هزاران نفر بدون تفهیم اتهام و محاکمه یا برپا داشتن شبکه‌ای از زندان‌های مخفی که انسان‌ها را به شکلی فراقانونی زندانی می‌کنند، می‌باشد.

همه شهروندان در همه جا باید بتوانند رهبران خود را در شرایطی رها از ترس و دلهره انتخاب کنند. آمریکا باید به تقویت ستون‌های یک جامعه عدالت محور پابند بماند. ما باید به‌ایجاد نهادهای پاسخگویی که خدمات و امکانات ارائه می‌دهند همت گماریم مانند نهادهای قانونگذاری قوی، دادگاه‌های مستقل، نیروهای پلیس صادق، مطبوعات آزاد، و جوامع مدنی پرتحرک. در کشورهای آسیب دیده از جنگ و فقر، شهروندان آزادی بدون کمبود می‌خواهند. و از آنجایی که کشورهای فقیر و دولت‌های ضعیف بستر مناسبی برای رشد بیماری، تروریسم و درگیری فراهم می‌کنند، به نفع امنیت ملی آمریکا است که در جهت کاهش فقر در سراسر جهان و پیوستن به کشورهای دیگر در سهیم کردن ثروت‌های خود با نیازمندان سراسر جهان قدم بردارد.

ما باید برای ایجاد دولت‌هایی توانمند و دموکراتیک که قادر به تضمین بهداشت و آموزش، توسعه بازار کار و تولید ثروت باشند تلاش کنیم. چنین دولت‌هایی همچنین ظرفیت بیشتری برای مبارزه با تروریسم، گسترش سلاح‌های کشتار جمعی و بیماری‌های مهلکی چون ایدز و مالاریا خواهند داشت.

اگر من رییس‌جمهور شوم، سرمایه‌گذاری به منظور رویارویی با این چالش‌ها را دو برابر خواهم کرد و آن را تا ۵۰‌میلیارد دلار تا سال ۲۰۱۲ افزایش خواهم داد.... من حمایت آمریکا را برای اصلاحات و مبارزه با فسادی که جوامع را از درون نابود می‌کند دو برابر خواهم کرد. این همه اهداف نیز نه از موضع «حمایت از بالا» بلکه از موضع یک شریک و همکار خواهد بود، شریک و همکاری که به نقص‌ها و کمبودهای خود نیز آگاه است.

دلایل اخلاقی و امنیتی فراوانی برای تجدید حیات رهبری آمریکایی که به برابری واقعی که شایسته همه انسان‌ها است، وجود دارد... .

بازگشت اعتماد آمریکا

روزولت در رویارویی با چالش هیتلر گفت که قدرت ما «در جهت حمایت از نیک و مبارزه با شر به جریان خواهد افتاد. ما آمریکایی‌ها ویرانگر نیستیم. ما سازنده‌ایم.» اکنون زمان آن است که رییس‌جمهوری سر کار بیاید که اتفاق نظر میان همگان را در داخل آمریکا برای بازگشتن به چنین مسیری به وجود آورد.

در نهایت، تا وقتی مردم آمریکا درک و احساس نکنند که سهمی در سیاست خارجی دارند و تا وقتی آنها به دولتشان در رسیدگی به دغدغه‌هایشان اعتماد نکنند، این سیاست خارجی توفیق نخواهد یافت. اگر ما نتوانیم برای مردم خود امنیت و فرصت فراهم کنیم، نخواهیم توانست کمک‌های خارجی خود را نیز افزایش دهیم.

اگر ما نتوانیم به کارگران آمریکایی که در اقتصاد جهانی موقعیتی متزلزل و نابسامان دارند کمک موثری بکنیم، نخواهیم توانست به روند توسعه در کشورهای فقیر نیز یاری رسانیم. اگر مردم آمریکا نخواهند برای افزایش دمای جو زمین و یا کاهش وابستگی به سوخت فسیلی راه‌های نو بیابند و صرفه جویی کنند، نخواهیم توانست در این امر مهم در سراسر جهان منشا اثر باشیم. ما نمی‌توانیم از سربازان زن و مرد آمریکایی انتظار داشته باشیم که در راهی پرخطر و پرهزینه قدم بگذارند، بدون این که به آنان اطمینان دهیم که بخردانه و سنجیده از قدرت خود استفاده می‌کنیم. اگر رییس‌جمهور آینده بتواند اعتماد مردم آمریکا را دوباره به دست آورد، اگر آنها بدانند که او صادقانه به نفع آنها عمل خواهد کرد و به مسوولیت‌های خود با خرد و احتیاط و میزانی از فروتنی پابند خواهد بود، آنگاه به نظر من دوباره از رهبری آمریکا استقبال خواهند کرد.

اکنون وقت آن است که نسلی جدید برای نسل‌های بعدی داستان بزرگ دیگری را آغاز کند. اگر ما با شجاعت و دوراندیشی گام برداریم، قادر خواهیم بود به نوه‌ها و نتیجه‌های خود بگوییم که ما به صلح در خاورمیانه کمک کردیم. ما توانستیم با خطر جوی فزاینده رودررو درآییم و از سلاح‌های خطرناکی که بشریت را تهدید می‌کرد حفاظت کنیم. ما توانستیم تروریست‌های بین‌المللی را نابود کنیم و رفاه و آسایش را به گوشه گوشه جهان بازگردانیم. ما توانستیم رویای آمریکایی را که مسافران خسته اما امیدوار از سراسر جهان برای یافتن آزادی و فرصت قرن‌ها پیش در سر پرورده بودند دوباره احیا کنیم.

* بخش نخست این مقاله در اسفندماه سال ۸۶ منتشر شده است.

منبع: irdiplomacy.ir