حرف روز
نمره تلویزیون چند؟
هرچه فکر کردیم که برای امروزتان چه بنویسیم چیزی یادمان نیامد جز برنامههای نوروزی تلویزیون! برنامههایی که هرکدام دارای قالبی شده و برنامهسازان زحمت فکر کردن برای ساخت برنامهای جدید را به خود نمیدهند.
میثم نهاوندیان
هرچه فکر کردیم که برای امروزتان چه بنویسیم چیزی یادمان نیامد جز برنامههای نوروزی تلویزیون! برنامههایی که هرکدام دارای قالبی شده و برنامهسازان زحمت فکر کردن برای ساخت برنامهای جدید را به خود نمیدهند. تلویزیونیها چند سالی است که میدانند باید برای روزهای تعطیل هر روز یک فیلم نشان دهند، سریال طنز داشته باشند، فکری برای مسابقه بکنند و حتما برای قشر رویین هیکل کشورمان، برنامه قویترین مردان ایران (مردان آهنین) را پخش کنند.
در بین برنامههای تلویزیونی اگرچه هر ساله سریال و برنامههای جدیدی میتوان یافت، اما هرگز سوژهای جدید نمیتوان پیدا کرد. برنامههای رسانه ملی عمدتا در روزهای نوروزی قالبی سنتی را به خود گرفته که تهیهکنندگان را مجبور میکند براساس همان قالب اقدام به برنامهسازی کنند.
در واقع رسانه ملی بینندگان خود را عادت داده تا هرساله برنامههایی را بر وزن آنچه که سالهای متمادی دنبال کرده، برنامه ببینند. اما این روند تا چه زمانی مخاطب سختسلیقه امروزی را ارضا میکند؟ تا چه زمانی موضوعاتی همچون مردهای دوزنه، زنهایی که بچهدار نمیشوند، فقیرهایی که گنج پیدا میکنند و... به مذاق بینندگان خوش خواهد آمد؟ وقت آن نیست این رسانه بزرگ چارهای بیاندیشد.
شاید مسوولان مدعی باشند رویکرد جدید این رسانه به ساخت «فیلمهای تلویزیونی» چارهای است که اندیشیدهاند، اما آنها متوجه نیستند که مخاطب باهوش ایرانی خوب میداند که این فیلمها فقط برای تلویزیون ساخته شدهاند و قابلیت پخش در هیچکدام از سینماهای درجه یک، دو و حتی سه و چهار کشور را ندارند. جالب اینجا است که در تبلیغ این فیلمها بهآنها عنوان «سینمایی» نیز نسبت داده میشود که این یک دروغ بزرگ به بینندگان است. نوروز امسال تلویزیون پر بود از این دست فیلمها.فیلمهایی که نتوانست مخاطبان را راضی کند و به جرات میتوان گفت از مخاطبان فیلمهای سینمایی تلویزیون تا حد قابلتوجهی کم کرد.
اما رویکرد دیگر تلویزیون در نوروز امسال که کاملا محسوس بود، پخش فیلمهایی از کشورهای آسیایشرقی بود. هنوز دلیل تغییر استراتژی این رسانه از پخش فیلمهای اروپایی و آمریکایی به پخش فیلمهای چینی، هنگکنگی و سایر کشورهای آسیای شرقی مشخص نیست.
شاید آنها استقبال مردم از سریال «یانگوم» را سرلوحه کار خود قرار داده و طی قراردادی چند ده فیلم را خریداری کرده تا علاوه بر تعطیلات نوروز سهمی برای برنامههایی همچون سینما یک، سینما گلخانه، صد فیلم، سینما ۴ و... باقی بماند. به هر روی اگر بخواهیم نمرهای به برنامههای نوروزی صدا و سیما بدهیم، چهنمرهای باید داد؟
ارسال نظر