آغاز سال نکو و پایان گل‌آقا

لی‌لی اسلامی

«اوضاع خوب نیست!» این کامل‌ترین جمله‌ای است که می‌توان در مورد شرایط مطبوعات غیردولتی گفت. این بار نه بحث بر سر ممیزی‌های آشکار و پنهان است و نه صحبت از اختلافات داخلی و زد و خوردهای حزبی که نشریه‌ای را از گردونه انتشار حذف می‌کند. صحبت از ناتوانی صاحبانش در حل بحران‌های مالی است، حتی اگر بستر این بحران‌ها، نشریه‌ای صاحب‌نام و تکرارنشدنی چون «گل‌آقا» باشد.

ماه‌ها است که زمزمه‌ها اعلام می‌کرد: «شاید به خاطر مشکلات مالی گل‌آقا منتشر نشود! اما کمتر کسی باور می‌کرد، دستی به داد گل‌آقا نرسد که بخش انکارنکردنی از خاطرات بچه‌های بعد از جنگ بود. اما خبر با ساده‌ترین واژه‌ها اعلام می‌شود: «ماهنامه گل‌آقا، پس از هفده سال (۱۹۶ شماره) و هفته‌نامه بچه‌های گل‌آقا در آستانه ده‌سالگی (۳۸۵ شماره) انتشار، دیگر منتشر نمی‌شود.»

علی زراندوز، سردبیر هفته‌نامه بچه‌های گل‌آقا به فارس می‌گوید: «مسائل مالی، بالا و پایین‌های عرضه نشر مجله، از مهم‌ترین دلایل این تصمیم بودند که باعث شد شماره نوروزی ماهنامه و هفته‌نامه بچه‌های گل‌آقا‌ آخرین شماره آنها باشد.»او اطمینان می‌دهد که اختلافی میان اعضای مجموعه وجود نداشته و توضیح می‌دهد: «انتشار هفته‌نامه، به خصوص برای بچه‌ها نیاز به حمایت‌هایی دارد، تا ما با قیمت مناسب نشریه را به آنها عرضه کنیم؛ ولی چنین چیزی برای ما میسر نبود و گاهی اوقات حتی از جیب هم هزینه می‌کردیم تا نشریه به دست بچه‌ها برسد.»

سالی که نکو است با رفتن «گل‌آقا» آغاز می‌شود که سال‌ها یکه‌تاز طنز مطبوعاتی‌مان بود و کم نبودند طنزنویسان و روزنامه‌نگاران مطرحی که با حمایت مرحوم «صابری» قلم به دست گرفتند. باید بیشتر به این گفته علی زراندوز فکر کرد که «متخصصان باید قضاوت کنند که ما چه تاثیراتی بر جامعه گذاشتیم.»