برای حرکت به سوی احداث سرویسهای بهداشتی بین راهی
به یک جفت کفش آهنی نیازمندیم
هتل لاله را میفروشیم
هتل لاله را میخواهیم بفروشیم؛ به ترکیهایها یا لبنانیها. فقط به بخشخصوصی حتی به شرکتهای شبهدولتی هم نمیفروشیم.تخت جمشید را میدهیم اتریشیها تا آن را نورپردازی کنند و در کنار آن مجتمعهای رفاهی بسازند.
هتل لاله را میفروشیم
هتل لاله را میخواهیم بفروشیم؛ به ترکیهایها یا لبنانیها. فقط به بخشخصوصی حتی به شرکتهای شبهدولتی هم نمیفروشیم.تخت جمشید را میدهیم اتریشیها تا آن را نورپردازی کنند و در کنار آن مجتمعهای رفاهی بسازند.
نمایی از نقش رستم ، مرو دشت
ساختمان هتل لاله تهران که مدتها است نگاههای خریدارانه سرمایهداران لرزه بر قامتش نشانده، این بار به جای میزبانی از میهمانان خارجی و یا غیربومی تهران، خبرنگاران را به ضیافتی خوانده بود که مهدی جهانگیری، رییس شرکت ایرانگردی و جهانگردی به بالاترین صندلی آن تکیه زده بود.
او مدتی است خرقه ریاست بر شرکت منحل شده توسعه گردشگری را از تن به در کرده تا قبای ریاست بر شرکت ایرانگردی و جهانگردی را نیز امتحان کند.حال تغییر نام این شرکت از توسعه گردشگری به توسعه ایرانگردی و جهانگردی چه تاج گلی را بر سر صنعت مغفول مانده گردشگری خواهد نشاند، تنها خداست که میداند.
البته به زعم برخی، شرکت توسعه گردشگری که ماهیتی غیردولتی داشت، با تغییری که تنها بر تابلوی نصب شده بر پیشانی این ساختمان در یوسفآباد شمالی اعمال شده به بدنه عظیمالجثه دولت میچسبد و آن را بزرگتر میکند.
اما جهانگیری این عقیده را رد میکند؛ چرا که بر این باور است که این تغییر نام براساس مصوبه مجلس شورای اسلامی صورت گرفته و در عین حال در راستای تحقق اصل 44 قانون اساسی نیز هست!
او در این نشست به قدری با اطمینان از بیتاثیر بودن تحریمها بر روند سرمایهگذاری خارجی در ایران سخن میگوید که برای لحظاتی تصویری از سرمایهگذاران خارجی که برای سرمایهگذاری در ایران سر و دست یکدیگر را میشکنند، در ذهن مجسم میشود.
شاید این اطمینان او براساس واقعیات مطرح میشود (!) تا جایی که براساس گزارشهای رسمی، از میزان 2میلیارد دلار حجم سرمایهگذاری در ایران، تنها 25درصد آن از جیب سرمایهگذاران خارجی هزینه شده است.
به هر حال جهانگیری وقوع جهشی بزرگ را در صحنه زیرساختهای گردشگری، مقارن با سال آینده نوید میدهد.
جهشی که مقام بالادستی او در کسوت رییس سازمان صنایع دستی و میراث فرهنگی و گردشگری هم به کرات از آن سخن میگوید.
او معتقد است که ویژگی بکر و دست نخورده بودن طبیعت ایران موجب میشود آثار روانی تصویب قطعنامه تنها برای مدت کوتاهی خاطر گردشگران و یا سرمایهگذاران خارجی را تحت تاثیر قرار دهد.
جهانگیری که به زعم خود برگ برنده در اقبال سرمایهگذاری داخلی برای سرمایهگذاری را در دستهایش دارد، اذعان میکند تحریمها تاثیر چندانی بر ورود گردشگران یا سرمایهگذاران نخواهد داشت. از دیگر سو، در شرایطی که چالشهای زیرساختی، در صنعت گردشگری به مثابه چاههای عمیقی است که این ظرفیتها را در خود گرفتار کرده، رییس شرکت ایرانگردی و جهانگردی اطمینان میدهد که تمام فعالیتهای حوزه اجرایی خود را به زیرساخت معطوف و در آینده نیز این روند را بپیماید.
جهانگیری برنامههای خود را به سه بخش تقسیم میکند که بخشی از آن که مربوط به تهیه و شناسایی بستههای سرمایهگذاری و ارائه آن به سرمایهگذاران خارجی است، در سال گذشته صورت گرفته است. ساخت یکصد هتل سهستاره به بالا نیز از این دست پروژهها بود که ۴۴ پروژه آن فعلا به سرمایهگذاری منجر شده است.
او میگوید: «بخش دوم سیاستها به احداث 200 مجتمع خدمات رفاهی محدود میشود که 117 مجتمع که پیش از این به سرمایهگذاران واگذار شد، بهمن ماه سال آینده به بهرهبرداری خواهد رسید و 83 پروژه باقیمانده آن نیز در خرداد ماه سال آینده به سرمایهگذاران واگذار خواهد شد.» در حالی که جهانگیری از ساخت سرویسهای بهداشتی بینراهی به عنوان یک طرح اولویتدار یاد میکند، اما به واقع هیچ گاه توجه درخوری به این مقوله مبذول نشده است؛ این در حالی است که اهمیت آن نزد گردشگران داخلی و خارجی به هیچ وجه قابل انکار نیست. چه بسا که در بسیاری از کشورهای پیشگام در صنعت گردشگری سرویسهای بهداشتی به عنوان یک شاخص برای ارزیابی توسعهیافتگی صنعت توریسم در این کشورها به شمار میرود.
بنابراین اگر میخواهید از وضعیت ایران در زمینه توسعهیافتگی در این صنعت باخبر شوید نیازی نیست برای شنیدن اظهارات مسوولان گردشگری کشور گوشتان را تیز کنید فقط کافی است کلاهتان را به قضاوت بنشانید.
جهانگیری برای اینکه بگوید تا چه حد برای تکمیل پروژه ساخت سرویسهای بهداشتی عرق از جبین ریخته به بیان ناگفتنیها پناه میآورد: «تاکنون 200 منطقه در سال 86 ساخته شده که به دلیل محدودیتهایی که برخی دستگاههای دولتی برایمان ایجاد میکنند، 100 منطقه را رها کردهایم و به سراغ نقاط دیگر رفتهایم. برای ساخت این گونه مراکز گاهی اوقات باید به محیطزیست پاسخ دهیم. به طور کلی برای حرکت به سوی توسعه این مراکز به یک جفت کفش آهنی نیازمندیم.»
او در ادامه از سیستم بانکی کشور هم انتقاد کرد که سرمایهگذاران خارجی را با مشکل مواجه کرده است.
ارسال نظر