ایرانی و خارجی فرقی نمی‌کند
مرکبات تلخ، قصد رفتن ندارند
موج چهارم سرما هم به تهران رسید. انگار زمستان تصمیم گرفته تلافی تمام سال‌هایی را که برای پایتخت‌نشینان کم گذاشته، جبران کند؛
مریم خباز
موج چهارم سرما هم به تهران رسید. انگار زمستان تصمیم گرفته تلافی تمام سال‌هایی را که برای پایتخت‌نشینان کم گذاشته، جبران کند؛ البته این دیگر آخرین تلاش‌هایی است که سرمای امسال می‌کند چون مطمئنا با نزدیک شدن بهار، زمستان چاره‌ای جز رفتن ندارد، اما نباید بی‌انصافی کرد حتما خداوند ما را هنوز هم دوست دارد ولی در کشوری که مملو از مشکلات مدیریتی است حتما نعمات به نقمات تبدیل می‌شود. برف آمد، پیاده‌روها لغزنده شد، تصادفات زنجیره‌ای رخ داد، طاق برخی مدارس فروریخت، قیمت تاکسی‌ها (هنگام بارش برف) بالا رفت، اتوبوس قحطی شد، نان گران و کمیاب شد، گاز رفت، برق هم، لوله‌ها یخ زد، آب هم رفت و... اما مرکبات تلخ آمد، آنقدر تلخ که ما به آن دم مار گفتیم.
البته مسوولان که به‌رغم ما گویا خود پرتقال‌های وارداتی مصرف می‌کردند زیربار تلخ‌بودن مرکبات به ویژه پرتقال نرفتند، اما ما که به محصولات داخلی بسنده می‌کنیم تلخی‌اش خوب به کاممان آمد. البته سرمای زمستان که آمدنش به موقع بود ابزاری شد تا همه تقصیرها به گردنش بیافتد. پس سرما همه بار ملامت‌ها را به دوش کشید ولی با این حال مسوولان وعده دادند که با ورود پرتقال‌های وارداتی این دسته گل بر آب داده سرما را هم جبران کنند. خبرها کمی آب بر آتش درونمان ریخت، اما آنچه با گوشت و پوستمان لمس کردیم آتشمان را شعله‌ور کرد.
پرتقال‌های تلخ قصد رفتن ندارند اصلا آنها آمده‌اند تا بمانند، آمده‌اند تا خسارت‌های کشاورزان را که هیچ کس حاضر به پرداختش نیست، جبران کنند.
البته مسوولان این بار به وعده خود عمل کردند و پرتقال و نارنگی‌های وارداتی را به بازار مصرف وارد کردند. ولی امان از این سرمای بی‌مروت که مرکبات وارداتی را هم از آماج حملاتش در امان نگذاشته است.
البته اوضاع پرتقال‌های وارداتی که نسبتا در مناطق محدودی عرضه می‌شوند بهتر از اوضاع نارنگی‌های خارجی است.
نارنگی‌های پاکستانی بسیار خوشگل و خوش‌آب و رنگند، ولی کافی است پوست براق و نازکشان را بشکافی تا روی دیگر سکه رو شود.
دانه‌های درشت این نارنگی‌ها پلاسیده است و از شدت بی‌آبی چروک خورده‌اند. مزه تلخ هم البته درونشان نفوذ کرده و اغلب پره‌های لهیده آن طعمی نامطبوع دارد.
ولی این معایب هرگز سبب نشده تا قیمت آنها پایین باشد. یک هزار تومانی سبز رنگ حداقل پولی است که برای ۴ ، ۵ عدد از آنها (یک کیلو) پرداخت کنی.
ولی مگر ایرانی عادت کرده به طعم مرکبات خوشمزه و خوش عطر وطنی می‌تواند به طعم نه چندان مطلوب این میوه‌ها انس بگیرد. ولی به هر حال چاره‌ای نیست لااقل برای
خریدار.
اما باید دید چه کسانی از ورود این محصولات به داخل کشور سود می‌برند. چرا که مطمئنا مصرف کننده از این بابت سودی جز طعم نه چندان مطلوب عایدش نمی‌شود و کشاورز هم تنها با دیدن کامیون‌های حاوی محصولات وارداتی، نمک بر زخمش پاشیده می‌شود.
ولی به هر ترتیب آنچه مسلم است این که معدوم شدن، پایان کار پرتقال‌های تلخ ایرانی نیست؛ چرا که آنها که شم اقتصادی‌شان خوب کار می‌کند بالاخره راهی برای تبدیل به احسن شدن آنها پیدا می‌کنند، مثلا تبدیل پرتقال تلخ به آبمیوه، میوه خشک یا کنسانتره.
ارسال نظر