همه جانشینان پوتین
ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه، دیمیتری مدودف، تکنوکرات نه چندان شناخته شده را به عنوان شخصی که به عقیده او لیاقت جانشینی‌اش را دارد، به مردم روسیه معرفی کرده است و به نظر می‌رسد که خود امیدوار است با انتخاب مدودف به ریاست‌جمهوری در انتخابات دوم مارس، پوتین به نخست‌وزیری برگزیده شود و در حقیقت او باشد که باز کنترل امور را در روسیه به دست داشته باشد.
اما به‌رغم این که به پیش‌بینی بسیاری از تحلیل‌گران، با وجود حمایت پوتین، پیروزی مدودف تقریبا از هم‌اکنون مسجل است، هنوز شماری دیگر از نامزدها خواستار شرکت در انتخاباتی هستند که سرنوشت کرسی پوتین را پس از خداحافظی او با کرملین مشخص می‌کند. از هم‌اکنون یکی از کاندیداهای مخالف پوتین داوطلبانه از دور رقابت‌ها خارج شده و صلاحیت یکی از نامزدهای دیگر اپوزیسیون نیز از سوی کمیسیون انتخابات رد شده است. تقریبا بیشتر این نامزدها خارج از روسیه و حتی شماری از آن‌ها در داخل روسیه نیز چندان شناخته شده نیستند.
دیمیتری مدودف،
حزب روسیه متحد:
مدودف، معاون اول نخست‌وزیر روسیه کاندیدای مورد حمایت پوتین است و پیش‌بینی می‌شود با اختلاف زیادی بر سایر رقبای انتخاباتی‌اش پیروز شود. نظرسنجی‌های عمومی حاکی از آن است که مدودف حتی ممکن است تا ۸۲درصد آرا را به خود اختصاص دهد.
مدودف ۴۲ ساله از جمله افرادی است که پوتین را از زمانی که از مقامات محلی سنت‌پیترزبورگ بوده تا مسکو و تا به امروز همراهی کرده است و به این ترتیب دست‌کم ۱۷سال است که با رییس‌جمهوری فعلی روسیه رابطه کاری نزدیکی دارد. او که در رشته حقوق تحصیل کرده است سال ۱۹۹۹ به مسکو منتقل شده و از آن زمان تا‌کنون زیر نظر پوتین به سرعت مراتب ترقی را طی کرده است.
مدودف یک سال بعد از انتقالش به مسکو ریاست ستاد انتخاباتی پوتین را در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ به عهده گرفت. او در سال ۲۰۰۳ به ریاست بخش اداری کرملین برگزیده شد و تا سال ۲۰۰۵ که به مقام معاونت نخست‌وزیری ارتقا یافت، عهده‌دار این سمت بود. مدودف همچنین در‌حال‌حاضر با حفظ سمت مدیر‌عامل شرکت دولتی گازپروم، یکی از کلیدی‌ترین شرکت‌های فعال در بخش انرژی (در روسیه و در مقیاس جهانی) است.
به اعتقاد بسیاری از روس‌ها، او گزینه‌ای به مراتب لیبرال‌تر و آزاداندیش‌تر از استادش، پوتین، به شمار می‌رود، چرا که دست‌کم بر‌خلاف پوتین سابقه فعالیت در سازمان جاسوسی مخوف دوران کمونیستی در کارنامه فعالیت‌هایش ثبت نشده است. علاوه بر این مدودف تجربه خوبی نیز در اداره امور اقتصادی دارد که البته بخش عمده آن را مرهون سمت مدیر‌کلی شرکت گازپروم است.
اما پرسش بزرگی که درباره او همچنان بی‌پاسخ مانده و شاید برخی از روس‌ها را درباره انتخاب مدودف به ریاست جمهوری دچار تردید کرده، این است که چرا پوتین او را به عنوان جانشین مطلوب خود انتخاب کرده است؟ آیا این به آن معنا نیست که هر چه پوتین فرمان دهد مدودف بی چون و چرا اجرا می‌کند؟ شکی نیست که مدودف در حضور پوتین (که به عنوان نخست وزیر در کنارش خواهد بود) شخصیتی متفاوت خواهد داشت و این بیشتر به این خاطر است که او خود به تنهایی هیچ جایگاه و شانسی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ندارد.
مدودف به مردم روسیه وعده داده است که روسیه را در همان مسیری پیش ببرد که این کشور در هشت سال گذشته تحت رهبری پوتین طی کرده است و این برای بسیاری از مردم این کشور که در این هشت سال شاهد رشد اقتصادی بی‌سابقه و بهبود وضع معیشت بوده‌اند، وعده دلگرم‌کننده‌ای است. مدودف در همین حال قول داده است که در صورت انتخاب، بیش از پوتین به مسائل اجتماعی روسیه از قبیل کیفیت آموزش و خدمات بهداشتی و درمانی بپردازد.
گنادی زیوگانوف
حزب کمونیست:
زیوگانوف ۶۳ ساله گرگ باران‌دیده‌ای است که عرصه سیاست روسیه را هم در دوران اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سابق و هم در فدراتیو روسیه کنونی آزموده است. نقطه اوج فعالیت‌های او در عرصه سیاسی رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری روسیه در سال ۱۹۹۶ بود که او حتی تا مرز شکست بوریس یلتسین، رییس‌جمهوری وقت، پیش رفت و اگر چنین می‌شد شاید تاریخ روسیه دگرگون می‌شد. او در دور دوم انتخابات که با جنجال فراوانی همراه بود از یلتسین شکست خورد. او حتی در انتخابات سال ۲۰۰۰ نیز رقیب سختی برای پوتین محسوب می‌شد، اما از آن پس محبوبیت او به شدت رو به افول گذاشته است و پیش‌بینی‌های فعلی حاکی از آن است که زیوگانوف دست کم ۶ و حداکثر ۱۵درصد آرا را از آن خود خواهد کرد. او در ایجاد ارتباط با مخاطبانش خبره است و بیشتر هواداران او را افراد سالخورده تشکیل می‌دهند، اما در روسیه امروز افراد سالخورده که تعدادشان در مقایسه با نسل جوان رو به کاهش است پایگاه چندان قدرتمندی برای مبارزات سیاسی و انتخاباتی به شمار نمی‌روند.
منتقدان زیوگانوف او را متهم می‌کنند که خود را به پوتین فروخته است و معتقدند انتقادهای وی از سیاست‌های داخلی و خارجی کرملین در سال‌های گذشته بسیار معدود و کم‌رنگ‌تر از آن بوده است که چهره یک اپوزیسیون واقعی را به او و حزب کمونیست روسیه بدهد. البته ممکن است بخشی از این ناخشنودی که حتی بسیاری از کمونیست‌ها را از او رنجانده است، پس از انتخابات اخیر دوما دگرگون شده باشد. انتخابات اخیر دوما که با پیروزی خیره‌کننده حزب «روسیه متحد»، حزب مورد حمایت پوتین، همراه بود، اعتراض و انتقادهای تند زیوگانوف را در پی داشت طوری که حتی او در یکی از مصاحبه‌هایش این انتخابات را کثیف‌ترین پرونده تاریخ روسیه خواند.
او معتقد است که پس از موج خصوصی‌سازی‌هایی که بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و به خصوص پس از دوران حکومت پوتین کشور را فرا گرفت، ذخایر و منابع طبیعی روسیه و صنایع حساس و استراتژیک این کشور باید بار دیگر ملی شوند. او می‌گوید: «باید ثروتی که در دهه ۱۹۹۰ و در بحبو‌به دزدی‌های آن دوران از مردم ربوده شد بار دیگر به مردم باز پس داده شود.» به عقیده وی کاپیتالیسم نوعی «بربریت» است.
ولادیمیر ژیرونوفسکی، حزب لیبرال دموکرات:
ژیرونوفسکی از یک کلام «شومن» صحنه سیاست روسیه است. او ملغمه‌ای از تضادها است؛ کسی که زمانی ژست عقاید ملی‌گرایی افراطی (اولترا ناسیونالیستی) و ایدئولوژی ضد‌غربی می‌گیرد و حتی سابقه یهود‌ستیزی (آنتی سمیتیزم) در پرونده خود دارد و در همین حال در سال ۲۰۰۱ فاش می‌شود که پدر خودش یهودی بوده و البته خودش هم به این مساله اعتراف می‌کند.
او که ۶۱ ساله است در تمام روسیه به خاطر کتک کاری و راه انداختن زد و خوردهای متعدد در صحن پارلمان روسیه شهرت دارد و البته چند نمونه از زد و خوردهایش را هم در استودیوهای تلویزیونی و در میان مصاحبه‌های تلویزیونی زنده اجرا کرده است. بسیاری از روس‌ها معتقدند که او «آدم» اداره اطلاعات است هرچند که خود او بارها این مساله را تکذیب کرده است.
حزب لیبرال دموکرات که او در سال ۱۹۹۰ بنیان گذاشت، در آغاز کار خوب عمل می‌کرد، اما زمانی که کرملین حزب «روسیه متحد» را پدید آورد و به حمایت از آن پرداخت، این حزب نیز مانند سایر احزاب دیگر در روسیه به حاشیه صحنه سیاست رانده شد.
ژیرونوفسکی به تجربه نشان داده است که عاشق رسوایی‌ها و جارو جنجال‌های سیاسی است که احساسات عوام را تحریک می‌کند. آخرین نمایشنامه‌ای که حزب او برای جلب توجه عموم اجرا کرده قرار دادن الکساندر لوگووی، مظنون اول پرونده قتل الکساندر لیتویننکو، در بالای فهرست نامزدهای این حزب در انتخابات دوما بود. لوگووی که مظنون است به مسموم کردن مامور سابق کا‌گ‌ب در لندن، اکنون به کمک «شاهکار» ژیرونوفسکی یکی از نمایندگان دوما است و با استفاده از مصونیت قضایی که این مقام برایش ایجاد کرده مساله استرداد او به بریتانیا دست کم برای چهار سال دیگر منتفی است.
منبع:irdiplomacy.ir
ادامه دارد
ارسال نظر