بخش بزرگی از تفسیرهای هفته گذشته در روزنامه‌های اروپا به انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری در آمریکا با نظر به نتایج دو ایالت کارولینای جنوبی و نوادا اختصاص دارد. روزنامه آلمانى «فرانکفورتر آلگماینه» پیرامون تشتت در جبهه حزب‌جمهورى خواه در انتخابات آمریکا می‌نویسد: «دور مقدماتى انتخابات در آمریکا به‌وضوح نشان مى‌دهد که حزب جمهوری‌خواه آمریکا در حقیقت ائتلافى وسیع از جریانات محافظه کار است که به بخش‌هاى کوچکترى تقسیم شده است. در حالى که یک کاندیدا براى پست ریاست‌جمهورى در این ایالت برنده می‌شود، کاندیداى دیگرى در آن ایالت پیروز پیش انتخابات است. در حال حاضر نمى‌توان باور داشت که جمهوری‌خواهان قادر به کسب دوباره اکثریت در کنگره باشند. با توجه به سازماندهى و هیجانات سیاسى از سوى حزب دموکرات به سختى می‌توان تصور کرد که فردى از حزب‌جمهوریخواه جانشین جورج بوش در کاخ سفید گردد. ظاهرا دوره حکومت حزب‌ جمهوریخواه به سر آمده است.

گرچه بدنه محافظه کار و اجتماعى حزب جمهوریخواه به مک کین علاقه‌ای ندارد، اما درست در چنین شرایطى برخى معتقدند که سناتور مک‌کین قادر به ایجاد وحدت در حزب‌جمهوریخواه است. با این حال مک کین در کارولیناى جنوبى جلوتر از کاندیداهاى دیگر قرار گرفت، نامزدهایى که بنا به خصوصیات شان در این ایالت از شانس بیشترى برخوردار بودند. دلیل این پیروزى این است که مک کین صاحب نظر و قابل اعتماد است و به طور نمونه در مورد عراق دست به فرصت طلبى نمى‌زند. شاید امیدهاى حزب‌جمهوریخواه باید بر چنین خصوصیاتى استوار شوند.»

روزنامه انگلیسى «فایننشال تایمز» درباره تبدیل پیروزى به شکست براى حزب دموکرات در انتخابات آمریکا می‌نویسد:

«واقعیت این است که طرفداران حزب دموکرات تنها میان انتخاب دو کاندیداى محبوب خود مردد هستند. در مقابل، راى‌دهندگان حزب‌جمهوریخواه میان چندین نامزد، که هیچ‌یک را کاملا شایسته نمى‌دانند، تقسیم شده‌اند. پیروزى غیرمنتظره جان مک کین در کارولیناى جنوبى از یک سو نشانگر ناامیدى صرف از نامزدهاى حزب جمهوریخواه است، اما از سوى دیگر نشانه‌ای از شرکت محدود طرفداران حزب جمهوریخواه در انتخابات در ماه نوامبر می‌باشد. این بدین معنا است که رییس‌جمهور آینده زن و یا مردى از حزب دموکرات خواهد بود. اما زمان براى اشتباهات و شکست‌ها به اندازه کافى وجود دارد. شکاف در جبهه هیلارى کلینتون و بارک اوباما و استفاده احتمالى از حقه‌هاى کثیف تبلیغاتى مى‌تواند سبب سرخوردگى راى‌دهندگان مردد شود. این براى نخستین بار نخواهد بود که دموکرات‌ها اینچنین پیروزى را از دست می‌دهند.»