مطبوعات اروپا در تفسیرهاى ۲۰ دسامبر خود به انتخابات ریاست جمهورى در آمریکا و نقش تعیین کننده آن براى تحولات جهان، نقش پوتین در اعتلاى دوباره روسیه و نیز گسترش مرزهاى باز در اروپا پرداختند. روزنامه کوریر دلا سرا، چاپ ایتالیا به نقش پوتین در «نوزایى» روسیه مى‌نویسد:

به تازگى پوتین موفق شد بى آنکه قانون اساسى روسیه را تغییر دهد، در راس قدرت باقى بماند و آینده خود را تضمین کند. پوتین پیش از این نیز روسیه را به صحنه بین‌المللى وارد کرده بود. به همین دلیل ولادیمیر پوتین از سوى مجله تایم به عنوان مرد سال برگزیده شد. براى کرملین این موفقیتى بزرگ است. بى شک پوتین در دوازده ماه گذشته به اهداف کاملا مهمى دست یافته است، اما بهترین نتیجه کار پوتین تولد دوباره روسیه است. او با به‌کارگیرى تمام منابع کشور موفق به انجام این کار شد. در سال‌هاى گذشته شرایط روسیه بیش از همه به خاطر افزایش سرسام‌آور بهاى نفت خام بهبود یافت. پوتین با استفاده از این ثروت قدرت خود را مستحکم ساخت و به اهمیت سلاح انرژى برصفحه شطرنج جهانى پى برد.

انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا

روزنامه انگلیسى تایمز در تفسیر به انتخابات ریاست جمهورى در آمریکا و اهمیت آن براى سیاست جهانى مى‌پردازد:

قدرت رییس جمهور آمریکا اغلب با توانایى وى در متقاعد کردن مردم در داخل و خارج کشور ارزیابى مى‌شود. این اعتبار اخلاقى را نباید ناچیز شمرد. حتی پشتیبانان نزدیک دولت بوش باید بپذیرند که دیپلماسى علنى دولت فعلى آمریکا ناموفق بوده است و رییس جمهور آتى آمریکا باید تلاش‌ها و اهداف خود را بهتر براى مردم جهان توضیح دهد. به این خاطر و به دلایل دیگر، روزنامه تایمز تصمیم گرفته است که برخلاف گذشته، از هر حزب یک کاندیدا را در پیش‌انتخابات ایالت‌هاى آیووا و نیوهامپشایر به طورعلنى مورد پشتیبانى خود قرار دهد. بیل وهن در جایى گفته بود که مردم آمریکا حاضرند از اقیانوس‌ها گذر کنند و به خاطر دموکراسى بجنگند؛ اما حاضر نیستند که به آن سوی خیابان محل سکونتشان بروند و در انتخابات شرکت جویند. در سال ۲۰۰۸ دوستان آمریکا نیز با صداى بلند و رسا نظر خود را دراین باره اعلام خواهند کرد که چگونه این قدرت عظیم، یعنى ریاست جمهورى آمریکا، می‌تواند خود و باقى مردم دنیا را براى امور خیر در جهان به پیش برد.

گسترش مرزهای شینگن

روزنامه آلمانى تاگس اشپیگل پیرامون گسترش مرزهاى قرارداد شنگن مى‌نویسد:

ظاهرا حصارهاى مرزى تنها جنبه اقتصادى ندارند، گرچه این مساله از اهمیت زیادى برخوردار است و هماهنگى و تطابق شرایط زندگى، یکى از داستان‌هاى موفقیت آمیز دراتحادیه اروپا است. اما بیش از هر چیز مردم آلمان باید به این مساله خو گیرند که اروپا به عنوان ملتى فرهنگى، فرا سوى تمام مرزها، نه تنها داراى پیشینه سنتى در کشورهاى غربى است، بلکه گذشته سنتى کشورهاى شرقى را نیز دربرمى‌گیرد. لهستان، مجارستان، جمهور چک، اسلواکى وکشورهاى بالتیک همه مناطق اروپایى و دربرگیرنده تمدن بزرگ و صدها ساله مغرب‌زمین با سنت مسیحى- یهودى هستند. کشورهاى اروپاى شرقى همیشه نگاه به غرب اروپا داشته‌اند و هیچ رژیم کمونیستى نیز نتوانست از آن جلوگیرى کند. اروپا با این کشورها ابعاد تاریخى خود را دوباره به دست آورده است.

روزنامه ماین اشو، چاپ آلمان نیز در تفسیر خود نگاهى به قرارداد شنگن و اهمیت آن براى اروپا دارد:

دنیای اقتصاد ترس‌هاى گذشته خود را تماما به کنار گذاشته است. فاجعه ترسناک ناشى از رقابت مستقیم با کارگران ارزان از اروپاى شرقى در ایالت بایرن به وقوع نپیوست. برعکس، اقتصاد در مناطق مرزى، صرف نظر از برخى استثناها، از عضویت کشورهاى اروپاى شرقى در اتحادیه اروپا و از بازار این کشور‌ها سودهاى هنگفت برده است. نبود شکایت و گلایه خود دلیلى بر خوشنودى حوزه اقتصاد در ایالت بایرن است، گرچه این شکوه‌ها خود در خدمت معاملات هستند.

مخالفت آمریکا با بودجه‌ سازمان ملل

برای نخستین‌بار در ۲۰ سال اخیر، بودجه‌ سالانه‌ سازمان ملل متحد، بدون توافق همگانی به تصویب رسید. ایالات متحده‌ آمریکا تنها عضو حاضر در مجمع عمومی سازمان ملل بود که به این بودجه رای منفی داد.

بودجه سازمان ملل که برای دو سال آینده طراحی شده است، معادل ۱۷/۴‌میلیارد دلار است و تنها موضوع اختلاف این بود که کشورهای عضو گروه ۷۷ که چین را نیز در برمی‌گیرد، خواستار بودجه‌ای معادل ۷/۶‌میلیون دلار برای برگزاری کنفرانسی علیه راسیسم بودند. ایالات متحده‌ آمریکا نگران رخدادهای یهودستیزانه در این کنفرانس است و به همین دلیل با اختصاص بودجه برای آن از سوی سازمان ملل مخالف بود.

در پی جنجالی در نخستین کنفرانس بین‌المللی ضدراسیستی در سال ۲۰۰۱ در دوربان آفریقای جنوبی، ایالات متحده‌ آمریکا با تامین هزینه‌ کنفرانس بعدی از طریق بودجه‌ سازمان ملل مخالفت کرد. اما گروه ۷۷ که متشکل از ۱۳۲ کشور عضو سازمان ملل متحد است، مایل نبود بودجه‌ این کنفرانس از طریق کمک‌های داوطلبانه‌ تامین گردد.

بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد با ابراز تاسف از عدم اجماع در تصویب بودجه‌ سازمان ملل، خواستار بازگشت همه‌ طرف‌ها به پرنسیپ‌های توافق گردید. بان‌کی مون در بیانیه‌ای که انتشار داد، گفت: همه‌ طرف‌ها باید از خود انعطاف و آمادگی برای سازش نشان دهند و در برابر مسائل مشترک چندجانبه، فراتر از منافع ملی خود و به نفع بشریت عمل کنند. ایالات متحده‌ امریکا و اسرائیل در سال ۲۰۰۱ کنفرانس دوربان را در اعتراض به اظهارات ضدیهودی در آن ترک کردند. زلمای خلیل‌زاد، سفیر آمریکا در سازمان ملل روز جمعه ۲۲ دسامبر گفت، به خاطر کنفرانس ضدراسیستی برنامه‌‌ریزی شده، تایید بودجه‌ سازمان ملل برای ایالات متحده‌ آمریکا غیرممکن بود.

علاوه ‌بر این بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل موفق نشد دو خواسته‌ عمده‌ خود را نیز پیش ببرد: یکی ساخت دفتری جدید و امن برای سازمان ملل در بغداد و دیگری، گسترش اختیارات مقام‌های سازمان ملل در ماموریت‌های سیاسی. اینها و برخی موضوع‌های دیگر در روزهای آغازین سال جدید در دستور کار سازمان ملل قرار خواهد گرفت.

کل بودجه‌ درخواستی بان کی‌مون برای دو سال آینده ۲/۴‌میلیارد دلار بود که میزان تصویب شده اندکی کمتر از آن است. با این‌حال، بودجه‌ تصویب شده نسبت به قبل افزایش قابل‌ملاحظه‌ای دارد. بودجه‌ سازمان ملل برای دو سال گذشته، ۸/۳‌میلیارد دلار بود.

بر اساس سهمیه‌‌بندی، ایالات متحده‌ آمریکا تامین ۲۲‌درصد هزینه‌های سازمان ملل متحد را برعهده دارد. بعد از آمریکا، ژاپن با ۵/۱۹درصد بزرگترین تامین‌کننده‌ بودجه این سازمان است و سهم آلمان ۷/۸‌درصد است.