مسوولان برای پیرمردها و مردم در پایتخت نقاشی بکشند

علیرضا باغانی

یک کارشناس ارشد هنر، نبود اتاق فکر هنر در شهرداری تهران را یکی از دلایل عدم توفیق این نهاد در بخش فرهنگی و هنری پایتخت دانست. استاد هاشم شفیعی به خبرنگار ما گفت: شهرداری تهران مدت‌ها است که اتاق فکری برای امور فرهنگی و هنری خود ندارد و به همین دلیل برخی از اقدامات انجام شده در این نهاد در بخش هنر، بدون توجیه خاصی انجام می‌شود و چه بسا که اجرای این طرح‌ها هزینه‌های سنگینی را نیز در بر دارد.

وی افزود: شهرداری تهران برای توسعه فرهنگ شهرنشینی و همچنین انجام امور هنری شهر، سازمانی تحت عنوان سازمان فرهنگی و هنری شهرداری دارد و در شرایطی که این سازمان باید از هنرمندان برجسته پایتخت و حتی کشور برای اداره امور هنری و فرهنگی کشور کمک بگیرد، متاسفانه برخی از اقدامات حوزه فرهنگ و هنر کلان‌شهر تهران بدون استفاده از نظرات کارشناسان و هنرمندان صورت می‌گیرد.

وی با اشاره به انحلال یک شبه‌ خانه هنرهای ایرانی شهرداری تهران گفت: ۲سال پیش‌، مجموعه خانه هنرهای ایرانی شهرداری که ساختمانی ویژه برای نمایش آثار هنری داشت و از آن بهره‌برداری می‌شد، یک شبه منحل و حتی ساختمان آن هم به یکی از مجموعه‌های وابسته به شهرداری سپرده شد، در حالی که اقدامات ارزشمند هنری بسیاری در این مرکز بزرگ فرهنگی و هنری انجام گرفته بود.

وی اجرای طرح موفق بوستان کتاب را از جمله اقدامات انجام شده، خانه هنرهای ایرانی ذکر کرد و گفت: طرحی که هم‌اکنون در رابطه با توزیع کتاب‌های رایگان در اتوبوس‌ها و مترو دنبال می‌شود، نیز از جمله برنامه‌های این مرکز فرهنگی و هنری بود، افزون بر این طرح حجاب ملی نیز برای نخستین بار در این مرکز هنری مطرح و مورد استقبال بسیاری از مسوولان و مردم قرار گرفت.

استاد شفیعی با بیان اینکه با انحلال یک‌باره و تحویل ساختمان این مرکز به یک واحد وابسته به شهرداری، جامعه هنری پایتخت یکی از بهترین ساختمان‌های هنری را از دست داد، گفت: طراحی این ساختمان به گونه‌ای بود که آثار هنری در این نمایشگاه جلوه‌ای ویژه داشت و اساسا می‌توان گفت این ساختمان ویژه نمایشگاه ساخته شده بود و دیوارهای سنگی آن قابلیت خوبی را برای این محیط، جهت نمایش به وجود آورده بود.

به گفته این کارشناس ارشد هنر، جامعه هنری پایتخت در‌حال‌حاضر از محل مناسبی جهت نمایش آثار خود برخوردار نیستند و فقط چند فرهنگسرا در این زمینه وجود دارند که عموما با ترافیک تقاضا مواجه‌اند، در حالی که شهرداری از ساختمان مزبور می‌توانست به عنوان مهم‌ترین مرکز نمایش آثار هنری پایتخت استفاده کند، جایی که از موزه هنرهای معاصر هم بزرگ‌تر بود.

وی با ذکر این نکته که توفیق وضعیت نابسامان امور فرهنگی و هنری پایتخت نیازمند تغییر نگاه و کارشناسانه شدن آن است، گفت: به نظر می‌رسد زمانی رسیده که شهرداری به عنوان یکی از متولیان مقوله فرهنگ و هنر در کلان‌شهر تهران باید، نگرش جدیدی را در رابطه با موضوعات هنری در شهر داشته باشد.

او در پاسخ به این پرسش که برنامه‌های فرهنگی و هنری پایتخت که در‌حال‌حاضر از سوی شهرداری اجرا می‌شود، تا چه میزان مفید است، گفت: بسیاری از برنامه‌های فرهنگی و هنری که توسط شهرداری انجام می‌شود، موقتی است و شهرداری نگاه دائمی نسبت به آنها ندارد، در شرایطی که پروژه‌های هنری در طول زمان، تاثیرگذار خواهند بود؛ به طور مثال ساخت یک مجسمه تا سال‌ها می‌تواند خاطره یک شخصیت را در ذهن همه شهروندان زنده نگاه دارد، در شرایطی که برگزاری یک مسابقه دو بیش از آنکه یک کار فرهنگی باشد، کاری ورزشی است و متولی خاص خودش را دارد؛ اما این بدان معنا نیست که شهرداری نباید به این گونه امور توجه کند، بلکه به نظر می‌رسد امور فرهنگی و هنری باید در اولویت قرار گیرند.

شفیعی، برای ایجاد حرکتی جدید در احیای هنر بین شهروندان پایتخت پیشنهاد داد: مسوولان کشور، نمایندگان مجلس، وزرا و اعضای شورای اسلامی شهر تهران، روزی را به نقاشی کردن در پارک‌شهر اختصاص داده و در حضور مردم هرکدام تابلویی را نقاشی کنند، تا با این اقدام فضای با نشاطی در رابطه با نگاه مسوولین به امر هنر در تهران و حتی کشور ایجاد شود و مردم نسبت به نوع نگرشی که مسوولان نسبت به هنر دارند، اطمینان حاصل کنند، آن وقت زمانی است که خود مردم هم هریک قلم‌مویی به دست گرفته و می‌توانند شهر خود را نقاشی کنند.

وی گفت: آثار نقاشی شده از سوی مسوولان می‌تواند به نفع افراد پیر جامعه فروخته شده و از محل آن برای پیرمردها و پیرزن‌های پارک‌نشین نیز وسایل نقاشی خریداری شود، تا آنان نیز با نقاشی کردن روحیه‌ای تازه پیدا کرده و در کنار جوانان از لطافت دریای عظیم هنر برخوردار شوند.

وی گفت: پیران جامعه اقشاری هستند که معمولا پس از بازنشستگی و از کارافتادگی خود به حاشیه رانده شده و پارک‌نشین و در واقع حاشیه‌نشین می‌شوند؛ اما شهرداری با این اقدام می‌تواند روحیه آنان را تغییر دهد.