تدابیر جدید برای بهره‌وری سوخت خودروها

مترجم: رفیعه هراتی

اگر از یک اروپایی بخواهید خودروی آمریکایی را در یک کلمه توصیف کند، پاسخ بی‌شک «بزرگ» خواهد بود. لایحه انرژی که قرار است به تصویب مجلس نمایندگان آمریکا برسد، احتمالا روزهایی را که خودروهای بزرگ، سمبل قدرت آمریکا بودند به سر می‌آورد. در سی‌ام نوامبر قراردادی بین جان دینگل‌، حامی دموکرات خودرو و نانسی پلوسی، سخنگوی مجلس نمایندگان بسته شد. به موجب این قرارداد تا سال ۲۰۲۰ خودروهایی ساخته می‌شود که به طور متوسط ۳۵مایل در هر گالن حرکت می‌کنند. به عنوان معیار کار در پیش رو، هیچ خودرویی در شرکت فورد این قدر تشنگی‌ناپذیر نشده است.

خودروسازان درگیر آمریکایی با اکراه استانداردهای جدید کارآیی را پذیرفتند. تنها امید نجات آنها اگر قوانینی از طریق کنگره وضع شوند، وتو ‌توسط رییس‌جمهوری است. جورج بوش با بخشی از هر لایحه‌ای که شرکت‌های انرژی را ملزم به تولید ۱۵درصد برق از منابع قابل تجدید می‌کند و میلیاردها دلار مالیات را به شرکت‌های نفتی سرازیر می‌کند، مخالف است. با وجود این شرکت‌های خودروسازی‌ آمریکا برای گردن نهادن به پیشنهاد، پذیرفته‌اند که قانون‌گذاران، خواهان خودروهایی هستند که از نظر سوخت، بهره‌وری بیشتری دارند تا آسیب‌های زیست‌محیطی را تعدیل کنند و امنیت انرژی آمریکا را بهبود بخشند.

استانداردهای جدید اقتصاد سوخت شرکت‌ها از مدت‌ها پیش وجود داشته است. هدف ۳۵مایل در هر گالن برای بازده متوسط سوخت در گستره خودروهای شرکت‌ها در سال ۲۰۲۰‌، اولین ارتقای استانداردهای اقتصاد سوخت شرکت‌ها برای خودروها از سال ۱۹۸۵ خواهد بود. استاندارد کنونی ۵/۲۷مایل در گالن است. اقتصاد سوخت شرکت‌ها برای خودروها در آن سال آغاز شد. استاندارد کامیون‌های سبک، طی سال‌ها به کندی افزایش یافته است و اکنون ۲/۲۲مایل در گالن است. از سال ۱۹۸۵ اقتصاد سوخت خودروها و کامیون‌ها بسیار کم تغییر کرده است. گر چه موتورها بسیار کارآمد شده‌اند؛ اما خودروها نیز بزرگ‌تر و پرتوان‌تر شده‌اند. رانندگان به راحتی فوق‌العاده زیاد، عادت کرده‌اند و اکنون این راحتی مضاعف به استاندارد تبدیل شده است و ویژگی‌های جدید ایمنی نیز به آن اضافه شده است.

بنابراین، آیا علاقه آمریکایی‌‌ها به خودروهای اس‌یو‌وی پایان می‌پذیرد. برخی اشتیاق خود را به این خودروها از دست داده‌اند، جهش قیمت سوخت پس از توفان کاترینا و قیمت‌های بالا از آن زمان، فروش خودروهای اس‌یو‌وی را با مشکل مواجه کرده است. این امر به صنعت داخلی خودرو که تحت تاثیر رقابت با خودروسازان کم‌هزینه آسیایی قرار دارند، آسیب زده‌ است.

توافقی که خودروسازان آمریکایی در مورد لایحه کنونی انتظار دارند، این است که خودروها و کامیون‌های سبک (از جمله اس‌یو‌وی‌ها) نباید در یک مقطع زمانی مجزا با محدودیت ۳۵مایل در هر گالن حساب شوند، بلکه باید هدف‌های متفاوتی در مقاطع زمانی این دوران گذار داشته باشند.

باید اجازه داد اشتیاق نسبی به اس‌یو‌وی‌ها باقی بماند، بعد از آن خودروسازان باید با فروش تعداد کافی خودروهای کوچک بنزین‌سوز فقدان خودروهای گازسوز را جبران کنند و به هدف جدید دست پیدا کنند.

توانایی ساخت خودروهای بزرگ‌تر برای شرکت‌های آمریکایی مهم است. طراحی و مونتاژ خودروهای کوچک‌تر به اندازه مدل‌های بزرگ‌تر هزینه دارد، اما سودهای جانبی آنها بسیار کمتر است.

خودروسازان آمریکایی مایلند با این معامله همراه شوند و معتقدند می‌توانند به اهداف دشوار دست پیدا کنند. خودروها و موتورها کوچک‌تر خواهند شد و از دیزل، سوخت‌های زیستی (که اعتماد اقتصاد سوخت شرکت‌ها را جلب خواهد کرد) و تکنولوژی هیبرید، بیشتر استفاده خواهد شد. طرفداران «خودروهای بزرگ» اشک خواهند ریخت. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها بیشتر شبیه به اروپایی‌ها خواهند شد.

اروپایی‌ها مدت‌ها است که به استفاده از خودروهای کوچک عادت کرده‌اند. مالیات‌های سنگین بر بنزین، انگیزه‌های بسیاری ایجاد کرده است. محدودیت‌هایی که اتحادیه اروپا بر انتشار دی‌اکسید کربن وضع کرده است (نماینده بهره‌وری سوخت) بهره‌وری بیشتر را در آینده تضمینی خواهد کرد. خودروهای آمریکایی برای رسیدن به بهره‌وری راه زیادی در پیش دارند.