یادداشت علی غضنفری درباره ساده‌نویسی در شعر

ایسنا- علی غضنفری در یادداشتی به ارائه نظرش درباره ساده‌نویسی در شعر پرداخته است. این شاعر و مترجم در بخشی از این یادداشت نوشته است: برای پرداختن به نگارش و سرایش ساده‌نویسی (یا بغرنج‌نویسی) باید فلسفه نگارش و سرایش را واگو کرد. گرچه در این مختصر، نمی‌توان همه جریانات را بیان کرد. فلسفه نگارش و سرایش، تاثیرگذاری اجتماعی - ادبی بر توده‌های مردم است که این چیزها را می‌خوانند و اگر هر کدام این‌ها فاقد این ارزش‌آفرینی‌ها باشند، نقش و وظیفه هنری خود را فراموش کرده و تنها به یک «اثر» تبدیل می‌شوند که هیچ‌گونه «تاثیری» ندارند. از سوی دیگر، زمینه‌های نگارش و سرایش و مخاطبان این مقوله نیز در فلسفه این امور اهمیتی ویژه دارند که از آن‌ها نباید غافل بود. به قول معروف: چون سر و کار تو بـا کودک فتاد / پس زبان کودکی باید گشاد. باز هم در ادبیات دنیا مشاهده می‌کنیم که «ساده‌پردازی» برای کودکان و نوجوانان بسیار مطرح بوده و هست و این‌گونه پردازش‌ها را در «سخن» در گفت‌وگوی با کودکان و نوجوانان نیز شاهد هستیم؛ در حالی‌که در سایر موارد هر دو روش؛ یعنی «ساده‌پردازی» و «بغرنج‌پردازی» یا «پیچیده‌پردازی» دیده می‌شود. من تردیدی ندارم که در زمینه‌های «مطلق ادبی» نیز می‌توان ساده‌پردازی کرد؛ لیکن این امر دلیلی برای رد کردن پیچیده‌پردازی در این باب نیست و باید راه را برای هر دو شیوه باز گذاشت؛ مشروط بر آن‌که نگارنده یا سراینده از آن فلسفه‌ای که اظهار شد، دور نشود.