قربانیان سوسیالیسم

مترجم: فریده صادقیان‌فرد

ارزش یک زندگی چقدر است؟ در بریتانیای کبیر این ارزش چندان نیست. موسسه ملی مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی، یک نهاد دولتی است و وظیفه تصمیم‌گیری در مورد چگونگی هزینه کردن برای انواع خدمات سلامت ملی را برعهده دارد. این موسسه تولید دارو‌های لاپاتینیب (Lapatinib) و سوتنت (Svtent) را ممنوع کرده است، لاپاتینیب دارویی است که پیشرفت سرطان سینه را کند می‌کند و سوتنت تنها دارویی است که برای به تاخیر انداختن مرگ بیماران سرطان معده‌ای وجود دارد.

ممنوعیت تولید داروهای مفید فقط به دلیل گران بودن و هزینه‌بر بودن آنها در انگلیس موضوع جدیدی محسوب نمی‌شود.

NICE (موسسه ملی مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی)، با این نام طعنه‌آمیز و معنی‌دار، استفاده از تارسوا (Tarceva) و آباتاسپت (Abatacept) را هم ممنوع کرده است، تارسوا دارویی است که از گسترش سرطان ریه جلوگیری کرده و عمر بیماران مبتلا را طولانی‌تر می‌کند و آباتاسپت تنها دارویی است که در تست‌های کلینیکی rhevmatoid (بیماری مزمنی که باعث التهاب مفاصل و تخریب غضروف‌ها است) اثر مثبتی نشان داده است.

حالا باید پرسید که آیا واقعا مایلیم که از سیستم انگلیسی به عنوان مدلی برای رژیم سلامتی آمریکا استفاده کنیم. توقع کارآیی از سیستم پیچیده و مبهم دولت فدرال آمریکا مشکل است. سیستم انگلیسی نشان داده که مراقبت‌های بهداشتی را به درستی انجام نمی‌دهد و همین‌طور سیستم کانادایی‌ها که با زمان‌های طولانی انتظار برای مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی بیماران عجین شده است.

سیستم بهداشتی دولت سوئیس هم وضع بهتری ندارد. آنها هم از تجویز داروی گران اجتناب می‌کنند و به صورت غیرانسانی حق خرید این داروهای گران را از بیمارانشان می‌گیرند. چرا؟ مجله پزشکان و جراحان آمریکایی عنوان می‌کند که اعتقادات بروکرات‌ها باعث ایجاد رویه بد در سیستم سلامتی شده و دسترسی نابرابر و ناعادلانه به امکانات دارویی ایجاد می‌کند.

سوئیسی‌ها هم مثل کانادایی‌ها زمان انتظار طولانی برای دسترسی به خدمات بهداشتی دارند. این سیستم گاهی با عدم توان حل مسائل بهداشتی و سلامتی، باعث مرگ بیماران می‌شود. یک فرد منطقی که نقایص و مشکلات مکرر سیستم دارویی دولتی را مشاهده می‌کند، مطمئنا چنین سیستمی را پایدار نمی‌داند. اما هنوز هم برنامه‌ریز اصلی فکر می‌کند که او یا گروهش، به اندازه کافی برای اصلاح نقایص برنامه‌های سوسیالیستی، باهوش و مطلع هستند؛ بنابراین حق دارند تا دیگران را برای شرکت در برنامه‌هایشان تحت فشار قرار دهند. این نوع تفکر مثل این است که کسی بگوید ما کسانی هستیم که منتظرمان بودند.

دارو نیاز به آزمایش برای پیشرفت و بهبود دارد. آزمایشات بر داروها نباید در حوزه عمومی پخش شود، بلکه باید در آزمایشگاه‌ها و لابراتوارها انجام شود. آمریکایی‌ها موش آزمایشگاهی نیستند. آنها شایسته رفتار توام با احترام هستند و نباید با آنها به نوعی رفتار کرد که قربانی توتم مقدس سیاسی چپ شوند.