«هفتاد سنگ قبر» تجدید چاپ شد

نگاه سوم- «هفتاد سنگ قبر»، یدالله رویایی پس از سه سال دوباره تجدیدچاپ شده است. این شعرها که در بین سال‌های ۶۰ تا ۷۰ سروده شده‌اند، درباره مفهومی به نام مرگ است. رویایی درباره این شعرها می‌گوید: «این شعرها به من کمک کردند تا زنده بمانم. تمام آن سال‌ها به تدریج که روی کاغذ می‌آمدند ضربه‌های مهلک را مستهلک می‌کردند با ضربه‌های محجوبی که بر سپیده‌های خیره کاغذ می‌زدند و مرگ آن چنان روزمره شد که روزمره‌های من از شعر خالی شد، هجوم مرگ، مرگ را ابتذال کرده بود و زندگی را انتظار، وقتی همه می‌میرند انتظار طولانی‌تر می‌شود.»متن‌ها یک نخ هدایت‌کننده دارند که در تکوینشان سهمی دارد و آن مرگ است.اما در «خارج از متن» ها مفاهیمی آمده است که ربطی به مرگ ندارد و سنگ قبر ترکیبی از این هر دو است. خواننده مدام بین فضای داخل شعر و فضایی که در خارج شعر جاری است آمد و شد دارد. خواندن شعر را در همین آمد و شد، بین دو فضا یاد می‌گیرد. یعنی فرم شعر قرائت تازه‌ای از شعر را به خواننده تحمیل می‌کند. این شعرها فرم‌هایی گرفته‌اند که هر فردی را پس‌ می‌زند. امروز گاهی شعر، شکل شعر را آن قدر پس می‌زند که تاملات آدم مفهومی از امری نامفهوم می‌گیرند. یعنی شعر تاملی از شکل شعر می‌شود. رویایی در مقدمه‌ای که بر چاپ دوم این کتاب نوشته است: شعر مجهول ندارد، معذالک؛ مجهول سر و کار دارد و چون که تعریف است عرف است که مفعول او است. عرف به عادت که برسد به جهل می‌رسد. به همین جهت است که معلوم در اولین نزدیکی‌هایی که به شعر می‌کند و یا شعر به او می‌کند مجهول می‌شود...