دعواهای ادبی از «ویکتور هوگو» تا «املی نوتومب»

نگاه سوم- یک رمان‌نویس فرانسوی با انتشار مقاله‌ای، به تعدادی از دعواها و نزاع‌های ادبی نویسندگان این کشور از زمان «ویکتور هوگو» و «مارسل پروست» تا «املی نوتومب» اشاره کرده است. از دیرباز نویسندگان بزرگ دنیا نظرات متناقض و گاه غضبناکی درباره نویسندگان بزرگ پیش از خود داده‌اند که منتقدان ادبی از آن به نام «دعواهای ادبی» نام می‌برند. «لوپوان» نشریه فرانسوی در مقاله‌ای به قلم «ژان پل آنتوان» رمان‌نویس این کشور، به تعدادی از مهم‌ترین این دعواهای ادبی اشاره کرده و عنوان مقاله منتشره خود را «من از تو متنفرم، پس هستم» گذاشته است. این رمان‌نویس معتقد است که همین دعواهای ادبی و نظرات متناقض در باب نویسندگان پیشین موجب پیشرفت ادبیات شده و ناگزیر تاثیر تقریبا مثبتی بر روند ادبیات دنیا گذاشته است. «میله» نویسنده معاصر فرانسوی در اظهار نظری درباره‌ «میشل ولبک» نویسنده رمان «ذرات بنیادین» می‌گوید: «ولبک فاجعه‌ای در ادبیات است.» «لویی فردینان سلین» نویسنده پرآوازه شاهکار «سفر به انتهای شب» و «مرگ قسطی» درباره «ژان پل سارتر» روشنفکر بنام فرانسوی گفته است: «حالم از سارتر به هم می‌خورد، این موجود کثیف که در لجن فرو رفته است.» «موریاک» نیز درباره «کولت» گفته است: «آثار کولت بوی عرق انسان را می‌دهد.» «فیلیپ سولر» نویسنده و رمان‌نویس فرانسوی نیز درباره «مارگریت دوراس» گفته است: «نوشته‌های دوراس مثل فیلم‌هایش زشت و ناگوار است.» دعواهای ادبی همچنین در میان دیگر نویسندگان بزرگ دنیا از جمله نویسندگان آمریکایی همچون ارنست همینگوی و ویلیام فاکنر نیز رایج بوده است.