رکورد آتش سبز با ۵۰تماشاگر در روز!
نگاه سوم- محمد رضا اصلانی را دیگرمی‌شود در حال حاضر یک رکورددار عرصه فیلم‌های نفروش اعلام کرد.
مهتاب کرامتی در صحنه‌ای از فیلم «آتش سبز»
نگاه سوم- محمد رضا اصلانی را دیگرمی‌شود در حال حاضر یک رکورددار عرصه فیلم‌های نفروش اعلام کرد. پس از اینکه فیلم شطرنج باد در سال ۵۵ تنها به یک اکران جشنواره فیلم تهران اکتفا کرد، بعد از ۳۲ سال فیلم دوم اصلانی با نام آتش‌‌سبز به عنوان اولین فیلمی که از او به اکران عمومی درمی‌آید، رنگ پرده را دید و نفس به نفس تماشاگر شد. اما در این میان تماشاگر استقبال چندانی از فیلم دوم محمدرضا اصلانی نکرد.
قصه فیلم چیست؟
آتش سبز قصه دختری به نام ناردانه است که در کودکی خبر ازدواجش را با یک مرد مرده می‌شنود و برای گریز از این سرنوشت خوف‌انگیز ناخواسته گام در راهی دشوار می‌گذارد. این قصه یک خطی به خودی خود تماشاگر را ترغیب به دیدن فیلم نمی‌کند مگر اینکه در اجرا اتفاق غیرقابل پیش‌بینی افتاده باشد که البته در اجرا هم چیز جدیدی نمی‌بینیم.
هزینه فیلم چقدر بود؟
آن طور که از حواشی پیدا است اصلانی سال‌ها برای ساختن این فیلم صبر کرده بود. ابتدا قرار بود فیلم در قلعه بم ساخته شود که با ویرانی بم پروسه تولید فیلم چند سالی دیگر به عقب افتاد. در این فیلم مشارکت مستقیم سازمان‌های دولتی مثل بنیاد سینمایی فارابی و معاونت سینمایی قابل ردیابی است. هزینه فیلم آن طور که از منابع موثق شنیده شده دست کم به ۸۰۰میلیون تومان رسیده است.
آتش سبز چقدر فروخت؟
آتش سبز از چهارشنبه ششم آذر ماه در گروه سینماهای فرهنگی اکران شد، یعنی گروهی که تماشاگر خاصی دارد و فیلم وقتی در این گروه قرار می‌گیرد یعنی تماشاگر خاصی باید بیاید فیلم را ببیند، اما در حالی که یک هفته از اکران فیلم می‌گذرد و ۸ سینما هم در اختیار این فیلم قرار گرفته است این فیلم توانسته ۴میلیون تومان بفروشد. این رقم با بلیت ۲۰۰۰تومانی یعنی تنها ۲۰۰۰نفر به دیدن فیلم رفته‌اند که با یک ضرب و تقسیم ساده یعنی هر روز تنها ۵۰نفر به هر سینما رفته‌اند تا آتش سبز را ببینند. این در حالی است که تیزر تلویزیونی فیلم هم در حال پخش است و تماشاگر خاص می‌تواند از طریق رسانه فراگیر سیما از اکران فیلم آگاه شود.
اما این اتفاق نیفتاده است و آتش سبز فروشی معادل ۴میلیون تومان داشته است.
اکران فیلم فرهنگی دردی را دوا می‌کند؟
در یکی از گزارش‌های همین صفحه در اوایل آبان ماه از ناموفق بودن این نوع اکران‌ها گفتیم شاید تجربه روزنامه‌نگاران بیشتر از کسانی است که سردمدار هدایت سینمای ایران هستند. خدا کند این طور نباشد، اما با این اوصاف می‌بینیم، حدس و گمان بسیاری از منتقدان استخوان خرد کرده در چگونگی اداره سینمای ایران بهتر از مسوولان پرادعای سینمای ایران پاسخ داده است.
ارسال نظر