یاد
ایران درودی به نظر من یکی از موفق‌ترین هنرمندان نسل ما است
او از تربیت و پرورش بسیار پرباری برخوردار بوده و از همه مناصب‌‌‌های اجتماعی که در هر جای زندگیش داشته بیشترین بهره‌ها را برای کل زندگی خلاقانه و آثار خلاقه‌اش به کار برده.
عباس مشهدی زاده
او از تربیت و پرورش بسیار پرباری برخوردار بوده و از همه مناصب‌‌‌های اجتماعی که در هر جای زندگیش داشته بیشترین بهره‌ها را برای کل زندگی خلاقانه و آثار خلاقه‌اش به کار برده.
او بی گمان دارنده نگاه، و روش ویژه‌ای در گستره هنر معاصر ایران است و بخت‌ورانه توانسته در زندگی پربارش آثاری نه سرزمینی که زمینی، انسانی، جهانی و معنایی و روحانی بیافریند.
سبک و روش کارش بیشتر می‌توان گفت به سورئالیسم نزدیک‌تر است. این نگاه و نظر را آنها که سخنرانیش را چند روز پیش در موزه شنیدند می‌توانند درک کنند. پرده‌ها نیز بر دیوار موزه همین را می‌نمایانند.
من درودی همیشه سرفراز، سربلند و سرافراشته را می‌شناختم در نسل ما بسیار اندکند کسانی که زندگی هنری چنینی را آرزو داشتند.
گمان ندارم کسی او را هیچ گاه در احوالی انفعالی و شکست خورده دیده باشد.
همیشه یک سرو گردن چه در عالم نظر و چه در عالم عمل از هم نسلان خود بالاتر زیسته. این ایران درودی من را به یاد منظومه عقاب زنده یاد پرویز ناتل خانلری می‌اندازد.
من او را در کارهایش و در زندگی‌اش انسانی برنده می‌شناسم. او به معنا دستیابی پیدا کرده است.
پژوهشگر هنری و استاد دانشگاه
ارسال نظر