اقتصاد کشورها - ترکیه

تامین مالی جنگ

مترجم: محمد آقازاده
قسمت ششم
امپراتوری عثمانی نیازمند منابع جدید برای تامین مالی جنگ بود. بودجه‌ سال مالی ۱۵-۱۹۱۴، ۳۴ میلیون لیره‌ عثمانی بود که از آن تنها ۲۰ میلیون لیره‌اش قابل حصول بود و بقیه به طور مستقیم به وزارت دیون عمومی عثمانی منتقل می‌شد. وزارت جنگ بودجه‌ ۶ میلیون لیره‌ای داشت، به ژاندارمری ۲ میلیون لیره اختصاص داده شده بود و نیروی دریایی ۳/۱ میلیون لیره تحصیل می‌کرد.

مترجم: محمد آقازاده

قسمت ششم

امپراتوری عثمانی نیازمند منابع جدید برای تامین مالی جنگ بود. بودجه‌ سال مالی ۱۵-۱۹۱۴، ۳۴ میلیون لیره‌ عثمانی بود که از آن تنها ۲۰ میلیون لیره‌اش قابل حصول بود و بقیه به طور مستقیم به وزارت دیون عمومی عثمانی منتقل می‌شد. وزارت جنگ بودجه‌ ۶ میلیون لیره‌ای داشت، به ژاندارمری ۲ میلیون لیره اختصاص داده شده بود و نیروی دریایی ۳/۱ میلیون لیره تحصیل می‌کرد. این مقادیر برای تغذیه‌ ارتشی ۸۰۰ هزار نفری که درگیر جنگی با چند جبهه بود، ناکافی می‌نمود. علاوه بر این، انتظار می‌رفت که جنگ میزان عایدی‌ها را نیز کاهش دهد. قبل از ورود به جنگ، دولت سعی کرد تا از آلمان کمک مالی دریافت کند، کشوری که حالا آگاه شده بود که اگر می‌خواهد ترک‌ها اثر مهمی بر جنگ بگذارند باید از جهت مالی آنها را تامین کند. در ماه اکتبر ۱۹۱۴، دولت آلمان موافقت کرد ۵ میلیون لیره را با نرخ بهره‌ ۶ درصد تامین کند به این شرط که باب عالی عثمانی قول دهد بدون تأخیر با آنها متحد شود. بر اساس خاطرات کوید بی، وزیر مالیه وقت ترکیه، آلمان قول داد که ۲۵۰ هزار لیره از این وام را ده روز پس از آن که توافق‌نامه امضا شد، پرداخت کند، ۷۵۰ هزار لیره را ده روز پس از آن که ترکیه علیه بریتانیا و روسیه اعلام جنگ کرد و باقی آن را به صورت ماهانه ۴۰۰ هزار لیره پرداخت کند. علی اکیلیدز به اختلاف نظر میان انور پاشا و کوید بی‌ بر سر این موضوع اشاره می‌کند. انور پاشا به دنبال استمهال سهم وزارت دیون عمومی از بودجه بود در حالی که کوید بی‌ فکر می‌کرد که بدهی‌ها باید به هر طریق ممکن پرداخت شود تا اعتبار دولت بازگردد. این مجادله با استعفای کوید بی در تاریخ ۲ نوامبر سال ۱۹۱۴ به پایان رسید؛ البته کنترل وزارت مالیه در دستان کوید بی باقی ماند و طلعت پاشا به وزارت موقت منصوب شد که تنها نقشی دکوری بازی می‌کرد. کوید در ۱۹۱۷ دوباره به کابینه برگشت. توافق‌نامه‌ با آلمان برای گرفتن وام در ۱۰ نوامبر با شرایط بازپرداخت مناسب امضا شد. این توافق‌نامه شامل ضمانتی از سوی سفارت آلمان در استانبول بود که در صورت نیاز، یک وام اضافی با شرایط مشابه باید از سوی آلمان اعطا شود. تنها مشکل این وام، انتقال فیزیکی طلا از مسیر کشورهای بالکان و خصوصا رومانی بود که به عنوان متحد متفقین شناخته شده بود. قطارهایی که بخش کمی از قسط اول را حمل می‌کردند بدون هیچ مشکلی به استانبول رسیدند اما در مارس ۱۹۱۵، برلین مجبور به معطل کردن حمل و نقل به خاطر افزایش تنش‌ها در منطقه شد. باقی قسط‌های مربوط به وام بعدها ذره‌ذره از بانک آلمان و دیگر منابع در استانبول تامین شد.

منبع: www.Turkeywar.com