آنی لوری

مترجم: محسن راستگو

منبع: اسلیت

تصور بد‌ترین سناریو اگر آمریکا حتی به نکول بدهی‌هایش نزدیک شود. اگر سقف بدهی‌ها را بالا نبریم، اوضاع نگران‌کننده خواهد شد.

۶ جولای ۲۰۱۱، ساعت ۳ صبح، آیفون‌تان زنگ می‌خورد. شما رییس بنگاه مالی کوچکی در نیو‌یورک هستید. این سر‌و‌صدا‌های نا‌همخوان برایتان به این معناست که بد‌ترین اتفاق ممکن رخ داده است. در اواسط ماه مه، میزان بدهی‌ها در آمریکا از سقف تعیین‌شده برای آن فرا‌تر رفت. چون کنگره حد بدهی‌ها را افزایش نداد، اداره خزانه‌داری دیگر نمی‌توانست اوراق قرضه جدیدی را برای تامین مالی کسری بودجه و پرداخت بهره بدهی‌های موجود خود منتشر کند. برای چند هفته خزانه‌داری و کاخ سفید می‌توانستند پول را از جیبی به جیب دیگر برند تا کشور بتواند به فعالیت روان و بی‌درد‌سر خود ادامه دهد، اما کشمکش‌ها در کنگره هیچگاه فرو‌ننشست، چون جمهوری‌خواهان بر تصویب یک متمم بودجه متوازن و کاهش فوری و شدید مخارج تاکید می‌کردند، اما دموکرات‌ها بررسی این دو و پیوند ندادن آنها را با بحث‌های مربوط به سقف ۳/۱۴ تریلیون دلاری دیون نمی‌پذیرفتند.

عدم اطمینان، هر چند نه به شدتی که برخی انتظار داشتند، بر بازار اوراق قرضه سایه انداخت. بیشتر سرمایه‌گذاران تا چند هفته اهمیتی به این وضع نمی‌دادند، اما هنگامی که وخامت اوضاع بالا گرفت و سرمایه‌گذاران وحشت‌زده‌تر شدند، فروش اوراق قرضه خزانه‌داری را آغاز کردند. بنگاه‌های مالی نیز که به دنبال ایمنی نا‌مشروط و مطلقی بودند که تنها دلار قادر به تامین آن است، بی‌سر‌و‌صدا تبدیل سرمایه‌های خود را به پول نقد شروع کردند. بازار سهام سقوط کرد.

هفته‌ها پیش از این بن‌بست، بعضی پرداخت‌های تامین اجتماعی دیگر افزایش نیافته بودند و این مایه‌ای شده بود برای آن که شهروندان آمریکا جار و جنجال زیادی به پا کنند. درست پیش از نیمه شب پنجم جولای که خزانه‌داری اعلام کرد که پرداخت‌های کوپنی برنامه‌ریزی‌شده و انجام‌نگرفته را برای برخی اوراق قرضه آغاز خواهد کرد، شهروندان عادی چندان توجهی نکردند، اما وال‌استریت به سادگی از کنار این خبر نگذشت و به همین خاطر بود که ساعت ۳ صبح تلفن‌تان به صدا در‌آمد و از خواب بیدار شدید. آمریکا آستانه نکول را به امان خدا رها کرد و سرمایه‌گذاران سراسر دنیا را در شوک و ترس فرو برد. امن‌ترین سرمایه‌گذاری دنیا به نا‌امن‌ترین آنها بدل شد و بازار‌ها را به آشفتگی کشاند. ساعت ۶ چند تماس با شما می‌گیرند و خبر‌های بدی را به گوش‌تان می‌رسانند. سرمایه‌گذاران خارجی وحشت کرده‌اند و اوراق قرضه خزانه‌داری را که میلیارد‌ها دلار ارزش دارند، با قیمتی پایین می‌فروشند. البته از هفته‌ها قبل در حال فروش این اوراق بوده‌اند و به همین خاطر نسبت به شما و همتایان آمریکایی‌تان، اشتهای کمتری در برابر بلاهت نظام سیاسی آمریکا دارند، اما حالا سرمایه‌گذاران در آسیا و اروپا حجم انبوهی از اوراق قرضه را به بازار‌ها می‌آورند. با روسای دیگر بنگاه‌های مالی دیدار می‌کنید. آیا بازار اوراق قرضه دست آخر کنگره را به واکنش مجبور خواهد کرد؟ آیا این شکل از فروش اوراق قرضه، موقتی از آب در‌خواهد آمد؟ آیا باید آن چه را که همه افراد دیگر از آن هراس دارند، بخرید؟ آیا همه‌تان باید به فکر این باشید که گوشه‌ای چمباتمه بزنید و دریچه‌ها را تخته‌کوب کنید و سیگار‌ها را برای اقتصاد تهاتری انبار کنید؟

فعلا دیگر به این موضوع فکر نمی‌کنید. از تجربه‌تان در سال ۲۰۰۸ می‌دانید که باید بازار ۱۲ تریلیون دلاری «موافقت‌های باز‌خرید» را به دقت زیر نظر بگیرید. بر این تجربه تکیه می‌کنید. هر شب بنگاه‌تان صد‌ها میلیون دلار اوراق بها‌دار کم‌خطر را بر‌می‌دارد و در اصل با پول نقد در این بازار مبادله می‌کند. این کار به شما کمک می‌کند که تراز‌نامه‌تان را حفظ کنید و مقداری در‌آمد را نیز برای شریک تجاری‌تان فراهم می‌آورد. اکنون وام‌دهندگان وثیقه بیشتری را برای پول خود مطالبه می‌کنند. بار دیگر این بازار‌ها وام‌گیرندگان را به مصادره وثیقه‌ها تهدید می‌کنند، اما ساعت ۹ نگرانی‌های دیگری پیش می‌آیند. بنگاه شما پیش از این از اوراق قرضه خزانه‌داری برای کمک به تامین مالی یک سرمایه‌گذاری بزرگ در بازار‌های نو‌ظهور استفاده کرده است. این اوراق که زمانی به اندازه هر سرمایه‌گذاری دیگری به پول نقد نزدیک شده بودند، حالا با توجه به فروش آنها به قیمتی پایین در بازار‌های خارجی، ارزش کمتری پیدا کرده‌اند. طرف دیگر معامله از شما می‌خواهد که برای جبران این تفاوت سر کیسه را شل کنید، یعنی بنگاه شما باید برای ادامه سرمایه‌گذاری، برخی از دارایی‌هایش را در بازاری بسیار زمخت به قیمتی پایین بفروشد. این وضعیت به شما آسیب خواهد زد و این همه در حالی است که تماس‌ها و تلفن‌های مشابهی را در کل نظام مالی تصور می‌کنید.

ساعت ۱۰ به صندوق‌های اندوخته بازار پول - مکان‌هایی کم‌خطر برای سرمایه‌گذاری که سهامی با ارزش پایدار را با باز‌دهی‌های اندک به دست می‌دهند - نگاهی می‌اندازید. این صندوق‌ها نقدینگی کوتاه‌‌مدت فراوانی را برای بنگاه‌ها تامین می‌کنند و مقدار بسیار زیادی از دیون کوتاه‌مدت خزانه‌داری را نیز نزد خود نگه می‌دارند.

کنگره ظرف ۷۲ ساعت برنامه تازه‌ای را روی میز اوباما می‌گذارد که سقف دیون را تا ۱۶ تریلیون دلار بالا می‌برد و در مقابل می‌خواهد که بودجه در سال مالی ۲۰۱۵ به توازن برسد. خزانه‌داری انتشار اوراق قرضه جدید را آغاز می‌کند و تمام پرداخت‌های اوراق فعلی را انجام می‌دهد، اما هراس پدید آمده در بازار، فدرال‌رزرو را به از‌سر‌گیری برنامه‌های اضطراری خود وا‌دار می‌کند، بازار مسکن را به آشوب می‌کشاند، هزینه‌های قرض‌گیری آمریکا را دائما بالا می‌برد، شکلی دوباره به بازار اوراق قرضه در دنیا می‌دهد و رشد جی‌دی‌پی را بیش از یک واحد در‌صد پایین می‌آورد - که برای باز‌گرداندن دوباره اقتصاد به رکود کافی است. در دنیا سرمایه‌گذاران دیگر دلار را به عنوان ارز ذخیره‌ای انتخاب نمی‌کنند.

آرزو می‌کنید که کاش امروز صبح هیچ گاه از خواب بر‌نمی‌خاستید.