اما راستی‌‌‌آزمایی‌‌‌های «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد که شنیده‌‌‌های این پایگاه خبری از واقعیت به دور است؛ چرا که مهم‌ترین دستورکار فعلی ایران در مقطع کنونی، تمدید برجام قبل از تاریخ ۱۸ اکتبر و آغاز دوره انتقالی برجام است تا به این وسیله امکان دستیابی به تاریخ انقضای اسنپ‌‌‌بک در اکتبر ۲۰۲۵ در دسترس باشد. (احیای برجام برپایه سند سپتامبر و بدون تمدید توافق‌نامه) در مقابل واشنگتن به بند غروبی که دو سال دیگر فرا می‌‌‌‌‌‌رسد، به مثابه مهم‌ترین و موثرترین اهرم فشار خود نگاه می‌کند و به همین دلیل در چنین بستری حاضر نیست که وارد توافقی بر پایه زمان‌بندی‌‌‌های معامله ۲۰۱۵ شود که طی آن ایران می‌تواند خود را از زیرسایه قطعنامه ۲۲۳۱ و قطعنامه‌‌‌هایی که ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شد، خارج کند. بنابراین در عمل، تمدید ۱۰ تا ۱۵ ساله برجام به یکی از مهم‌ترین چالش‌‌‌های پیش روی ایران و آمریکا در مذاکرات هسته‌‌‌ای تبدیل خواهد شد و همین مساله می‌تواند این مذاکرات را با چالش‌‌‌های جدی مواجه کند. مگر اینکه ایران و آمریکا پس از توافق ضمنی و غیررسمی وارد گفت‌وگوهای جامع و گسترده‌‌‌تر برای امضای توافق بیشتر در برابر بیشتر شوند.در چنین شرایطی توافق زودهنگام در مورد تمدید ۱۵ ساله برجام با توجه به متغیرهای کنونی بسیار دور از دسترس به نظر می‌رسد.