ضمن اینکه به موازات آن ساخت و استفاده از سانتریفیوژ‌های پیشرفته را سرعت بخشیده است. همه اینها حکایت از افزایش سرعت و دامنه فعالیت‌های هسته‌ای ایران دارد که می‌تواند یک تصمیم سیاسی برای گرفتن امتیاز بیشتر در مذاکرات سیاسی باشد. روشی که در گذشته هم بار‌ها استفاده شده است. اما هنوز معلوم نیست ارزیابی طرف غربی از این فعالیت‌ها چیست؟ آیا آن را تصمیم سیاسی بازگشت‌پذیر می‌داند یا نه؟ گزارش جدید پادمانی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید حتی در صورت احیای برجام زمان زیادی طول خواهد کشید تا مبنای جدیدی برای راستی‌آزمایی اجرای برجام طراحی شود زیرا با محدود شدن دسترسی آژانس به فعالیت‌های هسته‌ای ایران، دانش آن از برنامه هسته‌ای ایران به شکل محسوسی کمتر شده است. معنای سیاسی این حرف آن است که احیای برجام به شکل سابق بسیار دشوار و تقریبا ناممکن است.بر اساس گزارش جدید زمان گریز هسته‌ای برای ایران از نظر فنی به کمتر از یک ماه رسیده و بنابراین فرض برجام ۲۰۱۵ درباره افزایش زمان گریز هسته‌ای ایران در عمل باطل شده است. حال باید دید گام بعدی چیست؟ توافق با ایران برای توقف آن در نقطه فعلی یا افزایش فشار‌ها برای کنار گذاشتن گزینه گسترش فعالیت‌های هسته ای؟ خلاصه از نظر فنی به نقطه تصمیم‌گیری بزرگ برای ایران و غرب نزدیک می‌شویم. در نتیجه قابل پیش‌بینی است سه ماه آینده، بسیار حساس و پر از تنش سیاسی بین ایران و غرب خواهد بود.