به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: سفر شی جین پینگ به عربستان یک صحنه نه چندان جذاب از «بیایید کمی رفع کدورت کنیم» نیست. این دیدار بسیار به میزبانی پر زرق و برق از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق ایالات‌متحده در سال ۲۰۱۷ شباهت داشت: ملاقات سران سعودی به عنوان بزرگ‌ترین منبع نفت وارداتی چین با شی به عنوان رهبر بزرگ‌ترین شریک تجاری سعودی‌ها، مراسمی پر از جلوه و شکوه و آغوش گرم بود. پکن نمی‌تواند در موضوعی که برای سعودی‌ها بسیار مهم است؛ یعنی تامین امنیت آنها در یک منطقه پرآشوب، جایگزین واشنگتن شود. اما روزهای تک‌همسری ریاض با واشنگتن احتمالا به آخر رسیده است. در جنگ سردِ این روزها، و افزایش تنش‌ها و رقابت بین ایالات متحده از یک طرف و چین و روسیه از طرف دیگر، عربستان سعودی نه تنها از جانبداری کردن از یکی از طرفین خودداری می‌کند، بلکه این احتمال وجود دارد که به دلیل منافع خود به پکن و مسکو نزدیک‌‌‌تر شود. به طور خلاصه، واشنگتن دیگر تنها زن شهر نیست. وسوسه‌انگیز است که هدف عربستان از بهبود روابط با چین را یک تاکتیک موقت به منظور تذکر به ایالات متحده برای توجه بیشتر به منافع ریاض بدانیم.

آنچه به روابط ایالات متحده و عربستان سعودی آسیب می‌زند، بسیار عمیق‌تر از احساسات بایدن و بن‌سلمان نسبت به یکدیگر است. دادو ستد اساسی که روابط را برای دهه‌‌‌ها حفظ کرده بود، یعنی نیاز واشنگتن به نفت عربستان و نیاز ریاض به تضمین‌های امنیتی ایالات متحده، به لطف لیستی طولانی از تنش‌ها و فشارها، طی سال‌های اخیر از بین رفته است. به نظر می‌رسد تلاش برای اصلاح روابط فقط آن را بدتر می‌کند. به‌رغم مشت به مشت کوبیدن برادرانه بایدن و بن‌سلمان در سفر رئیس‌جمهور آمریکا به ریاض، به نظر می‌رسد سعودی‌ها دست بالا را داشتند و خیلی بیشتر از چیزی که دادند دریافت کردند، در حالی که هیچ قصدی برای صف‌آرایی در کنار دولت بایدن در برابر تجاوز روسیه به اوکراین یا در برابر چین در حال ظهور نداشتند. روابط آمریکا و عربستان در شرف فروپاشی نیست.

واشنگتن احتمالا شریک کلیدی ریاض در زمینه همکاری امنیتی و اطلاعاتی باقی خواهد ماند و تهدید خارجی ایران احتمالا تضمین می‌کند که حداقل یکی از جنبه‌‌‌های این روابط به صورت ویژه باقی بماند، هر چند تا حدودی آسیب دیده باشد. به هر حال، یک چیز مسلم است. رابطه آمریکا و عربستان دیگر همان رابطه قدیمی نیست. دوران پادشاهان سعودی ریسک‌گریز و اجماع محور به پایان رسیده است. در عوض، ما شاهد یک پادشاه ریسک‌پذیر، با اعتماد به نفس و حتی سرکش سعودی هستیم که می‌‌‌داند، چه با انقلاب سبز چه بدون آن، جهان برای سال‌های آینده به هیدروکربن‌‌‌های سعودی وابسته خواهد بود. ایالات متحده هنوز در محاسبات محمد بن‌سلمان بسیار مهم است، اما شاید نه به عنوان محور و مرکز امور.

اخبار مرتبط