وی با بیان اینکه دولت ترکیه در راستای مبارزه با دولت بشار اسد با برخی از گروه‌های تکفیری و ارتش آزاد سوریه همکاری کرد و این گروه‌ها در ترکیه مستقر بودند، تصریح کرد: «در واقع در بحران سوریه، دولت اردوغان یک طرف واقعی جنگ بود، در همین چارچوب دولت سوریه و شخص بشار اسد همچنان از اقدامات ترکیه و اردوغان در این بحران معترض هستند و نتوانستند مسائل مرتبط با آن را فراموش کنند.» این کارشناس مسائل غرب آسیا، همچنین با بیان اینکه در بعد راهبردی نیز باید به این موضوع توجه داشت که ترکیه همچنان در بخشی از مناطق شمال سوریه حضور دارد و این مناطق به نوعی تحت سیطره ترکیه قرار دارند، گفت: «بدون حل و فصل این مسائل برگزاری نشست در سطح سران بین ترکیه و سوریه به نوعی مشروعیت دادن به اقدامات آنکارا در شمال سوریه محسوب می‌شود، بنابراین سوریه تاکید بر این دارد تا مناقشه مربوط به شمال سوریه حل و فصل نشده چنین نشستی برگزار نشود؛ چرا که همان‌طور که گفتم هر نوع تعامل در این سطح زمینه‌‌سازی برای مشروعیت‌بخشی به اقدامات ترکیه است.» آجرلو همچنین با بیان اینکه به نظر می‌‌رسد نظام سوریه به این نتیجه رسیده که اقدام ترکیه برای نزدیکی به دمشق یک اقدام مقطعی و تاکتیکی برای حل بحران کردها است، اظهار کرد: «‌به نظر می‌‌رسد که مقامات سوریه این برداشت را دارند که ترکیه می‌خواهد با نزدیکی به دولت دمشق این زمینه را فراهم کند که علیه کردها اقداماتی را انجام دهد و اگر چنین موضوعی صورت بگیرد این باعث ایجاد بحران بین دولت سوریه و کردهای این کشور خواهد شد و این چیزی نیست که دولت بشار اسد خواهان آن باشد.» آجرلو همچنین با بیان اینکه در حال حاضر سوریه وارد فاز بازسازی شده است و به نظر می‌‌رسد که ترکیه با توجه به ظرفیتی که از آن برخوردار است تمایل دارد که در امر بازسازی سوریه مشارکت وسیعی داشته باشد، ادامه داد: «در همین چارچوب به نظر می‌‌رسد دولت سوریه تمایل ندارد که در سطح وسیعی شاهد حضور شرکت‌‌های ترکیه در بازسازی سوریه باشد و ترجیحش این است که کشورهایی چون ایران و روسیه در این امر فضای تحرک بیشتری داشته باشند.» آجرلو در پایان صحبت‌های خود تاکید کرد: «با توجه به اخبار و تحولات در منطقه به نظر می‌‌رسد که اردوغان درخواست برگزاری نشست مشترک بین ترکیه، روسیه و سوریه را داده است و این درخواست مورد پذیرش روسیه قرار گرفته ولی مسکو چندان اصراری بر انجام آن نداشته است؛ چرا که اگر روس‌‌ها واقعا تمایل جدی برای برگزاری این نشست داشتند می‌توانستند به نوعی اسد را برای این موضوع راضی کنند.»