مرزهای شمالی ایران در وضعیت امنیتی
وی تصریح کرد: «پروپاگاندای سخیف ضد ایرانی در شبکههای تلویزیونی به صورت روزانه و ادعاهای واهی علیه تمامیت ارضی ایران، بیش از هر چیز مصرف داخلی دارد و برای منحرف کردن افکار عمومی است. از سوی دیگر، دو سال پس از جنگ قرهباغ، علیاف هنوز جو سیاسی کشور را در سطح نظامی نگه داشته است.» وی تاکید کرد: «شخص رئیسجمهور این کشور هر گاه در برابر هشدارهای اصولی ایران در خصوص مرزهای بینالمللی فرو میماند، به اسرائیل یا ترکیه پناه میبرد. نمونه آن عکس یادگاری سال گذشته الهام علیاف در کنار پهپاد اسرائیلی هاروپ بود. علی اف در کنار پهپاد هاروپ ایستاد، به دوربینها نگاه کرد و گفت: من الان در نزدیک مرز ایران هستم. اینجا هیچ اسرائیلی نیست، اسرائیل کجاست؟» سیف الدینی همچنین در پاسخ به این سوال که اقدام باکو چه تاثیری بر تحولات منطقهای دارد؟ توضیح داد: «اگر به سایر کُنشهای باکو بنگریم، پاسخ مثبت است.
تلاش برای قطع مرز ایران و ارمنستان، صدور تروریسم تکفیری به ایران، مداخله منفی در مساله هستهای ایران اعم از خرابکاری، جاسوسی و همکاری با اسرائیل در این زمینه، قطع مسیرهای مواصلاتی ایران، تهدید ایران به تجزیه و نابودی در مجامع بینالمللی و اخیرا سفر غیرمنتظره علی اف به آلبانی که پیام مشخصی به ایران داشت، نشاندهنده این است که باکو به دنبال تنش در منطقه با ایران است. البته باکو، کوچکتر از آن است که وارد این معادلات شود ولی به نظر میرسد در این رابطه به این حکومت، نقشی واگذار شده است.» این پژوهشگر ارشد مسائل قفقاز جنوبی همچنین خاطرنشان کرد: «عملیات تروریستی طراحی شده در باکو علیه ایران در شاهچراغ (شیراز) نشان داد که دامنه تهدیدش از جدار بیرونی مرزها به عمق استراتژیک کشور رسیده است.
هیچ کشوری تاکنون به این شکل ایران را تهدید نکرده است.» وی درباره اقدام استراتژیک ایران نسبت به تحولات این منطقه با توجه به اینکه امنیت مرزهای شمالی و قفقاز نیز برایش بااهمیت است، اظهار کرد: «مرزهای شمال غرب برای ایران اهمیت و ماهیت اقتصادی دارد. از زمانی که نیروهای علیاف درحد فاصل «حورادیز تا خداآفرین» مستقر شدهاند، این مرزها از اقتصادی به وضعیت امنیتی تغییر ماهیت دادهاند. پیش از استقرار نیروهای علی اف در محور فوق، کشور کاملا با ثبات و آرام بود و ایران هیچ مشکل امنیتی و حتی انتظامی در این مرزها نداشت. اما امروز برای حفظ ثبات و امنیت این مرزها ناچار به برگزاری چند مانور بزرگ در مدت دو سال و استقرار دائمی نیروهای ارتش و سپاه در امتداد مرز هستیم.»