جمهوری اسلامی نوشته: «برفرض که جوان‌های در خیابان را زدیم و بستیم، آیا چاره کار این است؟» آنان که امروز، از اشد مجازات می‌گویند، آیا تا به حال، به چیزی به اسم تربیت اجتماعی فکر کرده‌اند؟ این بچه‌های در خیابان نه تنها خودشان که حتی پدر و مادر بسیاری از آنان هم متولد بعد از انقلاب و حاصل نظام تربیتی خود ما هستند. آیا تندگویی و در هم کوفتن آنان، دامن خود ما را مبرا می‌کند؟‌ گیریم زدیم و بستیم، آیا چاره کار این است و این رفتار -‌گیریم که بازدارنده بود‌-‌ سازنده هم خواهد بود آیا؟ این روزنامه به کنایه به مولوی عبدالحمید نوشته است: «ابتدا اغتشاش را محکوم و بعد تکذیب کرد» آن کس که بنا به مصلحت آنی، اغتشاش را محکوم می‌کند و خواستار برخورد قاطع با اغتشاش‌گران می‌شود و ساعاتی بعد براساس برنامه‌ای که به او دیکته شده اقدام به تکذیب آن می‌کند و از تروریست‌های تجزیه‌طلب حمایت می‌کند، روشن است که عامل چه کسانی است.  اعتماد از رئیسی درخواست کرده تا یک نقد دقیق و بدون کلی‌گویی از سند ۲۰۳۰ ارائه کند. در این مطلب که به قلم عباس عبدی است، آمده: «آنها که اکنون در خیابانند، در همین نظام آموزش دیده‌اند.» وطن‌امروز نوشته است: «حوادث تلخ هفته‌های اخیر، امکان تعامل جامعه با دولت را کاهش داد‌ و حتی مسدود کرد» این روزنامه مدعی شده نجات اجتماعی ایران در گرو احیای مراجع معتبر و مسوولیت‌پذیری است که در سال‌های اخیر به‌شدت ضعیف شده‌اند. سازندگی به نقل از قالیباف نوشته است: «گشت ارشاد تغییر می‌کند». هم‌میهن عکس بزرگی از نمایندگان مجلس در حالی که مشت‌های گره کرده دارند و شعار می‌دهند منتشر کرده و تیتر زده «اصلاح یا پایداری؛ تصمیم نظام کدام خواهد بود؟» آرمان‌ملی هم به نقل از تقی آزاد ارامکی نوشته است: «محدود کردن فضای مجازی گستره اعتراضات را بیشتر کرد».