اصناف و پیشه‌وران ایرانی سابقه و کارنامه سرشار از تحرک، فعالیت و اثرگذاری در زندگی اقتصادی - سیاسی ایران در سده‌های اخیر داشته و دارند. اصناف ایرانی حتی در شرایط ربع قرن اخیر که فضای سیاسی کشور گونه خاصی بود، توانسته‌اند قانون خاص خود را تهیه و به تصویب نهادهای قانونگذاری برسانند. اصناف ایران امروز نیز از گروه‌های اجتماعی- اقتصادی تاثیرگذار کشور به حساب می‌آیند. زیرا از یک طرف اندازه بزرگی دارند و از طرف دیگر در جای‌جای مادیت و فرهنگ جامعه حضور دارند. این گروه بزرگ سال‌ها است نهادهای صنفی خود را تاسیس کرده و در تعامل با نهاد دولت در پله‌های بالاتری نسبت به صنعتگران، آموزگاران و کشاورزان قرار دارند. تعامل نهادهای مدنی اصناف در میان خود نیز شاید فراز و نشیب را تجربه کرده، اما در مسیری بالنده حرکت کرده است. هفته گذشته انتخابات اصناف برگزار شد و ۹۰درصد از رهبران قبلی توانستند دوباره انتخاب شوند. این پدیده مثبت است یا منفی؟ به نظر می‌رسد اگر برخی جنبه‌های خاص را که در آن جابه‌جایی نخبگان را یک شرط برای تکامل نهادها می‌دانند نادیده بگیریم، ابقای رهبران قبلی برخی جنبه‌های مثبت را به خوبی نشان می‌دهد. واقعیت این است که در میان اصناف به دلیل طبیعت فعالیتی که دارند و البته نوع فرهنگ حاکم بر رفتار آنها، موضوع اعتماد شرط اول است. به این معنی که اصناف ممکن است به افراد، دیر یا کم‌اعتماد کنند، اما اگر فردی توانست اعتماد آنها را جلب کند تا زمانی که مورد نقض پیدا نشود بر اعتماد خود وفادار می‌مانند، ابقای رهبران اصناف در انتخابات جدید شاید از این زاویه چیز بعیدی نباشد. علاوه بر این اصناف به دلیل ساختار و بافتی که دارند عنصر تجربه نیز را در هر تصمیمی یک عامل مهم می‌دانند. وقتی رهبران اصناف در نهادهای آنها تجربه کسب کرده و راه پیشرفت را پیدا کرده‌اند، تغییر عمده در رهبران می‌تواند به طرد تجربه‌ها منجر شود. اصناف با اتکا به همین عنصر است که ترجیح داده‌اند همان رهبران قبلی را در مناصب خود ابقا کنند.

گروه تشکل ها