دیپلماسی؛ قوی‌ترین عامل قدرت نرم

حمید بعیدی‌نژاد
سفیر ایران در بریتانیا

در این ایام به‌طور روزانه در انگلیس بحث‌های مفصلی درخصوص نقش تعیین‌کننده و تاریخی دیپلمات‌ها در مذاکرات سرنوشت‌ساز کشور و بسته بودن دست سیاستمداران حتی در کشوری مثل انگلیس در انتخاب فرد مناسبی که تجربه مذاکره دیپلماتیک و دانش مربوطه را هر دو در خود جمع کرده باشد در جریان است. حتی نخست‌وزیر نروژ همین امروز از اینکه انگلیس هم از فقدان تیمی باتجربه درخصوص مذاکرات تجاری و حقوقی با اتحادیه اروپا رنج می‌برد، ابراز نگرانی می‌کند.

در این روزها یکی از مهم‌ترین بحث‌های سیاست داخلی و خارجی بریتانیا تعیین مسوول تیم مذاکراتی این کشور برای انجام مذاکرات خروج این کشور از اتحادیه اروپاست. وقتی سفیر قبلی این کشور در مقر اتحادیه اروپا که از متخصصان مباحث اتحادیه اروپا محسوب می‌شد از این پست استعفا داد موجی از نگرانی کشور را دربر‌گرفت که چه کسی قادر خواهد بود در این مرحله حساس جانشین سفیر قبلی شود و رهبری مذاکرات مهم خروج انگلیس از اتحادیه اروپا را در این دوره سخت و حساس به عهده بگیرد. خانم ترزا می ‌نخست‌وزیر برای پایان دادن به ابهامات و نگرانی‌ها به‌سرعت مدیرکل ارشد وزارت امور خارجه آقای «تیم بارو» را به نمایندگی این کشور منصوب کرد.ما با «تیم بارو» در مذاکرات کمیسیون مشترک برجام آشنا بودیم، هرچند به‌عنوان عالی‌ترین مدیر ارشد سیاسی انگلیس همین سال آخر به مذاکرات ملحق شده بود. بنده در لندن نیز در این موقعیت جدید قبل از سال نو با وی در محل وزارت خارجه انگلیس ملاقات کرده بودم. وی فردی باتجربه است و قطعا کار سختی در فراروی خود خواهد داشت. اما آنچه این نوع تحولات بار دیگر به ما ثابت می‌کنند آن است که در دنیای پر چالش امروز دیپلماسی جایگاهی مهم‌تر و نقشی روزافزون در تعیین سرنوشت آینده کشورها و ملت‌ها پیدا کرده است. در کنار عوامل قدرت سخت که از منابع مهم قدرت ملی محسوب می‌شوند، دیپلماسی کماکان بزرگ‌ترین نقطه تبلور و قوی‌ترین عامل قدرت نرم شناخته می‌شود.