راه‌آهن چین
چین چهارمین کشور دنیا از لحاظ مساحت و اولین کشور دنیا از نظر جمعیت است. این کشور با کشورهای افغانستان، بوتان، برمه، هند، قزاقستان، کره شمالی، قرقیزستان، لائوس، مغولستان، نپال، پاکستان، روسیه، تاجیکستان، ویتنام، هنگ‌کنگ و ماکائو همسایه است و همچنین دارای ۱۴۵۰۰ کیلومتر نوار ساحلی است. همچنین از نظر راه آبی، جاده‌ای و راه‌آهن به ترتیب در رتبه‌های اول، دوم و سوم دنیا قرار دارد. دارای ۸ بندر مهم دالیان، گوانگجو، نینگبو، کینگدائو، کینهانگدائو، شانگهای، شنژن و تیانجین است.
ناوگان دریایی- بازرگانی آن دارای بیش از ۲۰۰۰ کشتی از انواع مختلف است (سومین ناوگان دریایی جهان).
ناوگان دریایی- بازرگانی آن دارای بیش از ۲۰۰۰ کشتی از انواع مختلف است (سومین ناوگان دریایی جهان).
چین چهارمین کشور دنیا از لحاظ مساحت و اولین کشور دنیا از نظر جمعیت است. این کشور با کشورهای افغانستان، بوتان، برمه، هند، قزاقستان، کره شمالی، قرقیزستان، لائوس، مغولستان، نپال، پاکستان، روسیه، تاجیکستان، ویتنام، هنگ‌کنگ و ماکائو همسایه است و همچنین دارای 14500 کیلومتر نوار ساحلی است. همچنین از نظر راه آبی، جاده‌ای و راه‌آهن به ترتیب در رتبه‌های اول، دوم و سوم دنیا قرار دارد. دارای 8 بندر مهم دالیان، گوانگجو، نینگبو، کینگدائو، کینهانگدائو، شانگهای، شنژن و تیانجین است.
ناوگان دریایی- بازرگانی آن دارای بیش از ۲۰۰۰ کشتی از انواع مختلف است (سومین ناوگان دریایی جهان).
راه آهن چین با طول 79687 کیلومتر خط آهن (عرض خط در راه آهن چین سه دسته 1435، 1000 و 750 میلی‌متر است.) به 18 ناحیه از لحاظ جغرافیایی تقسیم شده که تحت نظارت وزارت راه آهن اداره می‌شود. دارای 5470 ایستگاه است که از این تعداد 50 ایستگاه اصلی، 236 ایستگاه درجه 1، 362 ایستگاه درجه 2 و 936 ایستگاه درجه 3 هستند. در 1753 ایستگاه امکانات مسافری و در 2923 ایستگاه امکانات باری و 398 ایستگاه دارای امکانات حمل کانتینری است. در سال 2008 ناوگان باری چین دارای 584.961 واگن باری بوده که در مقایسه با سال 2007، 4/ 2 درصد رشد داشته است. میزان بار جابه‌جا شده توسط این ناوگان در همان سال معادل 3/ 3 میلیارد تن بوده که از این مقدار معادل 69/ 66 میلیون تن مربوط به حمل کانتینری بوده است که در مقایسه با سال 2007 به مقدار 3/ 6 درصد کاهش داشته است. در چین سرعت قطارهای معمولی باری به دلیل محدودیت‌هایی نظیر بوژی، ترمز و کوپلر بین 75 تا 85 کیلومتر در ساعت است. بنابراین پروژه‌ای تعریف شده که با جایگزینی ناوگان یا قطعات این سرعت تا 120 کیلومتر در ساعت افزایش می‌یابد که در حال انجام است. همچنین راه آهن دولتی چین با توجه به توسعه و رشد حمل بار برای استفاده بهتر از ظرفیت‌های ریلی چندین پارامتر اساسی برای قطارهای باری تنظیم کرده که شامل موارد ذیل است:
* قطارهای باری معمولی با حداکثر ظرفیت ۴هزار تن با حداکثر سرعت ۹۰-۱۰۰km/ h
* قطارهای باری با ظرفیت بالا با حداکثر ظرفیت 5هزار تن با حداکثر سرعت 90-100km/ h
* قطارهای باری با سرعت با حداکثر ظرفیت ۱۵۰۰ تن با سرعت حرکت ۱۲۰km/ h
* قطارهای زغال سنگ با ظرفیت بالا در خطوط معینی با حداکثر ظرفیت 10 هزارتن
مطابق اعلام راه آهن دولتی چین حداکثر وزن قطار به تنهایی، در اکثر خطوط اصلی از ۳۰۰۰ به ۴۰۰۰ تن افزایش یافته است. همچنین در خطوط اصلی که قطارهای مسافری با سرعت بهره‌برداری ۱۶۰km/ h در حال عبور هستند اکثر قطارهای باری ۵۰۰۰ تنی، با حداکثر ظرفیت آن خط تردد می‌کنند.
برنامه‌های راه‌آهن چین
سیستم راه‌آهن چین با سرعت رو به گسترش است. چین در طول ۵ سال، تا سال ۲۰۰۵ حدود ۴۲ میلیارد دلار به ساخت‌وسازهای راه‌آهن خود اختصاص داده است. این ساخت‌وسازها شامل ۶هزار کیلومتر خطوط جدید، ۳هزار کیلومتر دو خطه کردن و ۵هزار کیلومتر برقی کردن بوده است. تا سال ۲۰۰۵ شبکه خطوط ریلی کشور چین به طور کلی با در نظر گرفتن خطوط مشترک‌المنافع به ۷۵هزار کیلومتر رسیده که ۲۰هزار کیلومتر آن برقی و ۲۵هزار کیلومتر آن دوخطه بوده است. از اهداف بلندمدت این کشور رسیدن به ۱۰۰ هزار کیلومتر خطوط ریلی در سال ۲۰۲۰ است. مطابق برنامه ۵ ساله یازدهم (۲۰۱۱-۲۰۰۶) قرار بوده حدود ۱۷ هزار کیلومتر به خطوط ریلی این کشور افزوده شود که حدود ۷ هزار کیلومتر آن به خطوط مسافری اختصاص داشته است. خطوط اصلی مورد استفاده از سال ۲۰۰۲ تا کنون شامل ۱۸ خط و پروژه‌های در حال ساخت خطوط اصلی در سال ۲۰۰۵ نیز شامل ۱۴ خط بوده است.
راه‌آهن هند
راه‌آهن هند (IR) یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های ریلی دنیا است. این کشور دارای سه نوع خط با عرض‌های مختلف است. راه‌آهن هند به ۱۶ ناحیه از لحاظ جغرافیایی تقسیم‌بندی شده است که هریک دارای یک مرکز ناحیه است. این مجموعه دارای سابقه ۱۵۰ ساله است. مالکیت آن متعلق به دولت و تحت نظارت وزارت راه‌آهن است. به‌عنوان یک سیستم حمل‌ونقل ملی به جابه‌جایی مسافر و کالا می‌پردازد و از طریق شبکه گسترده خود همواره نقش کلیدی در توسعه اقتصادی و اجتماعی هند ایفا کرده است. راه‌آهن در هند یک روش ارزان و در دسترس برای جابه‌جایی میلیون‌ها نفر مسافر و میلیون‌ها تن بار است. عمده محموله‌های جابه‌جا شده شامل سنگ‌آهن، مواد معدنی، آهن،سیمان، مواد نفتی، مواد غذایی، محموله‌های کانتینری و... است. میزان درصد سهم راه‌آهن هند در حمل مواد اصلی که طی ۷ سال گذشته جابه‌جا شده‌اند در جدول زیر مشاهده می‌شود.
در بازه زمانی 2011-2010 راه‌آهن هند روزانه 21 میلیون مسافر و بالغ بر 54/ 2 میلیون تن بار را جابه‌جا کرده است. همچنین در همین سال تعداد 16638 واگن، 527 لکوموتیو و 3660 نیروی آموزش‌دیده در راه‌آهن هند مشغول به کار بوده‌اند. در این دوره 975 کیلومتر از خطوط ریلی برقی شدند، 709 کیلومتر خط جدید ساخته شد، 769 کیلومتر از مسیرهای یک خطه به دو خطه تبدیل شدند و 3465 کیلومتر از خطوط نیز بازسازی شدند. عملکرد بار نیز در این دوره به 921 میلیون تن رسید که درآمد حاصل از آن 625 میلیارد روپیه بود. (لازم به ذکر است حجم بار کلی که شامل بارهای بدون درآمد نیز بوده 926 میلیون بوده است.) به‌منظور تسهیل در توسعه سریع شبکه پایانه‌های حمل‌ونقل از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی استفاده شده است و به این وسیله ارائه خدمات به نحو گسترده‌تری انجام می‌پذیرد. بر این اساس در سال 2010 طرح جدیدی به نام ترمینال‌های بار خصوصی کلید خورد که با استفاده از این طرح شرکت‌های خصوصی می‌توانند در مکان‌های اختصاصی اقدام به نصب تجهیزات بارگیری و انبار کنند و جریان بارگیری را تسریع بخشند. این طرح به حمل‌ونقل کانتینری در راه‌آهن هند رونق خاصی داده است.
ناوگان دریایی- بازرگانی آن دارای بیش از ۲۰۰۰ کشتی از انواع مختلف است (سومین ناوگان دریایی جهان).
راه آهن چین با طول 79687 کیلومتر خط آهن (عرض خط در راه آهن چین سه دسته 1435، 1000 و 750 میلی‌متر است.) به 18 ناحیه از لحاظ جغرافیایی تقسیم شده که تحت نظارت وزارت راه آهن اداره می‌شود. دارای 5470 ایستگاه است که از این تعداد 50 ایستگاه اصلی، 236 ایستگاه درجه 1، 362 ایستگاه درجه 2 و 936 ایستگاه درجه 3 هستند. در 1753 ایستگاه امکانات مسافری و در 2923 ایستگاه امکانات باری و 398 ایستگاه دارای امکانات حمل کانتینری است. در سال 2008 ناوگان باری چین دارای 584.961 واگن باری بوده که در مقایسه با سال 2007، 4/ 2 درصد رشد داشته است. میزان بار جابه‌جا شده توسط این ناوگان در همان سال معادل 3/ 3 میلیارد تن بوده که از این مقدار معادل 69/ 66 میلیون تن مربوط به حمل کانتینری بوده است که در مقایسه با سال 2007 به مقدار 3/ 6 درصد کاهش داشته است. در چین سرعت قطارهای معمولی باری به دلیل محدودیت‌هایی نظیر بوژی، ترمز و کوپلر بین 75 تا 85 کیلومتر در ساعت است. بنابراین پروژه‌ای تعریف شده که با جایگزینی ناوگان یا قطعات این سرعت تا 120 کیلومتر در ساعت افزایش می‌یابد که در حال انجام است. همچنین راه آهن دولتی چین با توجه به توسعه و رشد حمل بار برای استفاده بهتر از ظرفیت‌های ریلی چندین پارامتر اساسی برای قطارهای باری تنظیم کرده که شامل موارد ذیل است:
* قطارهای باری معمولی با حداکثر ظرفیت ۴هزار تن با حداکثر سرعت ۹۰-۱۰۰km/ h
* قطارهای باری با ظرفیت بالا با حداکثر ظرفیت 5هزار تن با حداکثر سرعت 90-100km/ h
* قطارهای باری با سرعت با حداکثر ظرفیت ۱۵۰۰ تن با سرعت حرکت ۱۲۰km/ h
* قطارهای زغال سنگ با ظرفیت بالا در خطوط معینی با حداکثر ظرفیت 10 هزارتن
مطابق اعلام راه آهن دولتی چین حداکثر وزن قطار به تنهایی، در اکثر خطوط اصلی از ۳۰۰۰ به ۴۰۰۰ تن افزایش یافته است. همچنین در خطوط اصلی که قطارهای مسافری با سرعت بهره‌برداری ۱۶۰km/ h در حال عبور هستند اکثر قطارهای باری ۵۰۰۰ تنی، با حداکثر ظرفیت آن خط تردد می‌کنند.
برنامه‌های راه‌آهن چین
سیستم راه‌آهن چین با سرعت رو به گسترش است. چین در طول ۵ سال، تا سال ۲۰۰۵ حدود ۴۲ میلیارد دلار به ساخت‌وسازهای راه‌آهن خود اختصاص داده است. این ساخت‌وسازها شامل ۶هزار کیلومتر خطوط جدید، ۳هزار کیلومتر دو خطه کردن و ۵هزار کیلومتر برقی کردن بوده است. تا سال ۲۰۰۵ شبکه خطوط ریلی کشور چین به طور کلی با در نظر گرفتن خطوط مشترک‌المنافع به ۷۵هزار کیلومتر رسیده که ۲۰هزار کیلومتر آن برقی و ۲۵هزار کیلومتر آن دوخطه بوده است. از اهداف بلندمدت این کشور رسیدن به ۱۰۰ هزار کیلومتر خطوط ریلی در سال ۲۰۲۰ است. مطابق برنامه ۵ ساله یازدهم (۲۰۱۱-۲۰۰۶) قرار بوده حدود ۱۷ هزار کیلومتر به خطوط ریلی این کشور افزوده شود که حدود ۷ هزار کیلومتر آن به خطوط مسافری اختصاص داشته است. خطوط اصلی مورد استفاده از سال ۲۰۰۲ تا کنون شامل ۱۸ خط و پروژه‌های در حال ساخت خطوط اصلی در سال ۲۰۰۵ نیز شامل ۱۴ خط بوده است.
راه‌آهن هند
راه‌آهن هند (IR) یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های ریلی دنیا است. این کشور دارای سه نوع خط با عرض‌های مختلف است. راه‌آهن هند به ۱۶ ناحیه از لحاظ جغرافیایی تقسیم‌بندی شده است که هریک دارای یک مرکز ناحیه است. این مجموعه دارای سابقه ۱۵۰ ساله است. مالکیت آن متعلق به دولت و تحت نظارت وزارت راه‌آهن است. به‌عنوان یک سیستم حمل‌ونقل ملی به جابه‌جایی مسافر و کالا می‌پردازد و از طریق شبکه گسترده خود همواره نقش کلیدی در توسعه اقتصادی و اجتماعی هند ایفا کرده است. راه‌آهن در هند یک روش ارزان و در دسترس برای جابه‌جایی میلیون‌ها نفر مسافر و میلیون‌ها تن بار است. عمده محموله‌های جابه‌جا شده شامل سنگ‌آهن، مواد معدنی، آهن،سیمان، مواد نفتی، مواد غذایی، محموله‌های کانتینری و... است. میزان درصد سهم راه‌آهن هند در حمل مواد اصلی که طی ۷ سال گذشته جابه‌جا شده‌اند در جدول زیر مشاهده می‌شود.
در بازه زمانی 2011-2010 راه‌آهن هند روزانه 21 میلیون مسافر و بالغ بر 54/ 2 میلیون تن بار را جابه‌جا کرده است. همچنین در همین سال تعداد 16638 واگن، 527 لکوموتیو و 3660 نیروی آموزش‌دیده در راه‌آهن هند مشغول به کار بوده‌اند. در این دوره 975 کیلومتر از خطوط ریلی برقی شدند، 709 کیلومتر خط جدید ساخته شد، 769 کیلومتر از مسیرهای یک خطه به دو خطه تبدیل شدند و 3465 کیلومتر از خطوط نیز بازسازی شدند. عملکرد بار نیز در این دوره به 921 میلیون تن رسید که درآمد حاصل از آن 625 میلیارد روپیه بود. (لازم به ذکر است حجم بار کلی که شامل بارهای بدون درآمد نیز بوده 926 میلیون بوده است.) به‌منظور تسهیل در توسعه سریع شبکه پایانه‌های حمل‌ونقل از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی استفاده شده است و به این وسیله ارائه خدمات به نحو گسترده‌تری انجام می‌پذیرد. بر این اساس در سال 2010 طرح جدیدی به نام ترمینال‌های بار خصوصی کلید خورد که با استفاده از این طرح شرکت‌های خصوصی می‌توانند در مکان‌های اختصاصی اقدام به نصب تجهیزات بارگیری و انبار کنند و جریان بارگیری را تسریع بخشند. این طرح به حمل‌ونقل کانتینری در راه‌آهن هند رونق خاصی داده است.
ارسال نظر