عمده مسافران مترو کسانی هستند که ناگزیر به استفاده از این وسیله نقلیه هستند که حتی در شرایط شیوع کرونا نیز گزینه دیگری پیش‌روی خود ندارند یا گزینه‌های دیگر برای آنها مقرون به صرفه نیست. یک گروه از مسافران مترو، شاغلانی هستند که فاقد خودرو بوده و در نتیجه چاره‌ای به جز استفاده از مترو برای طی مسافت‌های طولانی در سطح شهر ندارند. گروه دیگری از آنها نیز به‌رغم داشتن خودرو، با توجه به نرخ سوخت سفر با این ناوگان را به صرفه نمی‌دانند یا اینکه زمان سفر آنها و زمان اتلاف وقت آنها در ترافیک به حدی بالاست که از این بابت، هزینه فرصت از دست رفته خود در ترافیک را در صورت سفر با خودروی شخصی بالاتر از محدوده قابل تحمل ارزیابی می‌کنند و در نتیجه آنها نیز همچنان مترو را به سایر مدهای حمل و نقلی ترجیح می‌دهند. این گروه از مسافران مترو عمدتا کسانی هستند که مسافت‌های بلند از شرق تا غرب یا شمال تا جنوب تهران یا از کرج تا پایتخت را هر روز باید برای سفر تا مقصد شغلی خود دو بار طی کنند. به این ترتیب بار مسافران مترو با تعطیلی مراکز تحصیلی و دورکاری یک‌سوم کارمندان دولت چندان کاهش نیافته است.

از طرفی ترافیک خودرویی در محدوده مرکزی شهر به شدت افزایش یافته و فقدان فضای پارک کافی سبب شده تصاحب جای پارک به مسابقه‌ای میان خودروسواران تبدیل شود. توقف دوبله در خیابان‌های مرکز شهر از دیگر پدیده‌های رایج این روزهاست که نشان از افزایش سفر با خودرو در این محدوده دارد و هر روز یک گروه از شهروندان ناگزیر می‌شوند در خط عبوری دوم حاشیه خیابان خودروی خود را متوقف کنند و با تعبیه کاغذ حاوی شماره تلفن، امیدوار باشند که تنشی با رانندگان خودروهای متوقف شده در حاشیه معبر نخواهند داشت.

به این ترتیب بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد عده کمی از خودروسوارانی که این روزها بر تعدادشان افزوده شده، مسافران قدیمی مترو هستند و اغلب آنها پیش از شرایط شیوع کرونا از تاکسی‌های اینترنتی و سنتی یا پیک موتوری برای جابه‌جایی استفاده می‌کردند. در واقع مسافرپذیری مترو حتی در شرایط نیمه‌بحرانی از یک حداقل همیشگی کمتر نخواهد شد و در نتیجه چاره‌ای به جز تقویت فوری ناوگان پاک ریلی برای جابه‌جایی ایمن‌تر مسافران در شرایط شیوع کرونا و با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی وجود ندارد.

 

اخبار مرتبط