تاثیر سارس در مقابل کرونا ناچیز بود
این تنها مصرف‌کنندگان چینی نیستند که ممکن است موجب کندی رشد اقتصادی شوند. منطقه هوبِی منطقه بزرگی برای زنجیره تامین است. ممنوعیت سفر و رفت و آمد، وضعیت مردم را برای کار دشوار کرده است. این امکان وجود دارد که با اختلال در زنجیره تامین، چین نتواند به تعهدات خرید در معامله تجاری با آمریکا عمل کند. این امر به‌ویژه در بخش‌هایی از جمله فناوری که هنوز هم جزو مهمی از کسب‌وکارهای چینی است، تاثیر ژئوپلیتیک خواهد داشت. به‌‌دلیل تاثیر و وابستگی متقابلی که بین ایالات‌متحده و چین وجود دارد، روند مرحله اول معامله تجاری تغییر نخواهد کرد. اما اگر بخش فناوری شروع به نوسان کند، ممکن است ورودی‌هایی از جمله انرژی و مواد اولیه را تحت‌تاثیر قرار دهد و به نوبه خود کاتالیزوری برای اصلاح بزرگ‌تری در بازار شود (که بسیاری در انتظار آن هستند).
شیوع ویروس دقیقا می‌تواند نقش ماشه غیرمنتظره‌ای را بازی کند که بسیاری از فعالان بازار از آن غافل شده بودند؛ آنها نگران کاهش حاشیه سود شرکت‌های آمریکایی، رشد بدهی، مشکلات مربوط به نقدینگی و بازدهی منفی اوراق قرضه هستند. البته این احتمال وجود دارد که بازارها برای مدت طولانی‌تری اثرات مخرب ویروس را خنثی کنند. شاید دونالد ترامپ بتواند به موقع برای انتخابات ماه نوامبر ادعا کند که او رئیس‌جمهوری بود که داوجونز را به ۳۰ هزار واحد رساند. اما این سطح بالقوه در بازار به‌جای هر استراتژی تولیدی کاخ سفید، ناشی از سیاست‌های پولی و کسری بودجه خواهد بود.
با این حال نکته عمیق‌تری در میان است: هر اتفاقی که با ویروس کرونا رخ دهد، ایالات‌متحده فرصت بزرگی را از دست داده است. نه‌تنها در دوره ترامپ بلکه از زمان بحران مالی سال ۲۰۰۸، برای تنظیم مجدد استراتژی رشد اقتصادی خود گامی برنداشت. به‌طور ایده‌آل استراتژی که بر پایه رشد درآمدها بیشتر از تورم قیمت دارایی‌ها وزن بدهد، تنها راه اطمینان از امنیت اقتصادی در درازمدت است.
چین در دوره بحران و پس از آن بیش از حد به بدهی وابسته بوده است. این کشور حباب‌های خاص خود را در بازارهای مختلف از املاک و مستغلات گرفته تا اوراق قرضه استانداری‌ها ایجاد کرده است. تضعیف مصرف و بازار کار حتی قبل از برخورد با ویروس کرونا نیز مشاهده می‌شدند. اعتماد به دولت که در زمان رئیس‌جمهوری شی‌جین‌پینگ کمرنگ شده با تضعیف اولیه حزب از بحران محتمل، ضربه جدیدی خواهد خورد.
با این وجود، هرچه ویروس بتواند اثراتی بر رشد جهانی به‌دنبال داشته باشد، این واقعیت که ترس از رکود اقتصادی که فقط چند روز قبل به نظر می‌رسید غیرممکن باشد، اکنون با قدرت بازگشته است.
ایالات‌متحده هنوز هم در اقتصاد جهانی اهمیت زیادی دارد، اما بسیار کمتر از گذشته. از سوی دیگر، چین بسیار مهم است. نقش چین با میزان شیوع اثرات مختلف کرونا در هفته‌ها و ماه‌های آینده مشخص می‌‌شود.
