گردش در «شهر ممنوعه»

شهر ممنوعه پشت دیوارهای ده متری قرار گرفته است. ۹۰ کاخ و حیاط بزرگ، ۹۸۰ ساختمان و ۸۷۰۴ اتاق، مجموعه‌ای را تشکیل داده که امپراتوری چین برای ۵۰۰ سال در آن زندگی و حکومت کرده است. این مجموعه بین سال‌های ۱۴۰۶ الی ۱۴۲۰ ساخته شده و بهترین نمونه برای معماری مجلل چینی است. امروزه شهر ممنوعه میزبان موزه‌هایی از نقاشی، سرامیک، سنگ‌های قیمتی و انواع اجناس و بازمانده‌های تاریخی و فرهنگی است.  مجموعه کاخ شهر ممنوعه با عظمتی که دارد در طول سالیان توانسته معماری و فرهنگ شرق آسیا را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. شهر ممنوعه در سال ۱۹۸۷ به لیست یونسکو اضافه شد و عنوان بزرگ‌ترین سازه باستانی چوبی جهان را به خود اختصاص داد. در زبان چینی نام این کاخ به یک ستاره شمالی اشاره دارد که در ستاره‌شناسی سنتی چینی محل زندگی امپراتور بوده است.  در محوطه بیرونی این کاخ هیچ درختی پیدا نمی‌شود. این موضوع برای تاریخدانان هم بسیار عجیب است. پژوهشگران زیادی در مورد این موضوع تحقیقات انجام داده‌اند. دو نتیجه که تقریبا بین تمامی این افراد قبول شده به این شرح است: امپراتوران چین به نوعی در بین مردم جایگاه خداگونه داشته‌اند و مردم در محوطه بیرون کاخ‌ها جمع می‌شدند و امپراتور را تحسین می‌کرده‌اند. نبود درختان هم محوطه را بازتر می‌گذاشته و هم هیچ چیزی وجود نداشته که بتواند قدرت خداگونه این امپراتوران را زیر سوال ببرد. در دلیل دیگر این‌طور آمده که نبود درخت هیچ جایی برای پنهان شدن افرادی که قصد کشتن یا سوءقصد کردن به افراد مهم را داشتند، نمی‎گذاشت.  شهر ممنوعه امروز بیشتر با نام «کاخ‌موزه» شناخته می‌شود. یکی از بهترین و بزرگ‌ترین موزه‌های جهان که در آن تاریخ سال‌های زیادی از چین قرار گرفته است؛ موزه‌ای که می‌تواند به خوبی تغییرات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی چین را به نمایش بگذارد. با وجود اینکه در سال ۱۹۳۳ بخشی از این موزه به غارت رفت و به تایوان منتقل شد، ولی هنوز می‌توان غنایم و هدایای بسیار زیادی از دوران امپراتوری چین در آن پیدا کرد. کاخ موزه شهر ممنوعه نه تنها گردشگران خارجی را به سمت خودش جذب می‌کند، بلکه افراد بومی چین نیز علاقه زیادی به این مرکز گردشگری دارند. شهر ممنوعه سالانه ۱۴ میلیون گردشگر را در خود میزبانی می‌کند. در بیشتر مواقع سال صف‌های بسیار طولانی‌ای برای بازدید از این مرکز وجود دارد. این میزان بازدیدکننده ریسک آسیب خوردن به آثار باستانی را بالا می‌برد. به همین خاطر دولت چین برنامه‌هایی را برای حفاظت از اشیا و ساختمان‌ها طراحی و اجرا کرده است.