چالش مهماندار در مورانو

سیما کاظمی

 مورانو

یوسف‌آباد

چندسال پیش که کنسرت «چرا رفتی» همایون شجریان تو سالن وزارت کشور برگزار شد، ما چون جای پارک پیدا نمی‌کردیم، ماشین رو تو یوسف آباد پارک کردیم و با تاکسی رفتیم کنسرت.

بعد از کنسرت که خیلی زیبا و دلنشین بود، کاملا سرخوش تصمیم گرفتیم بریم مورانو و شام بخوریم، علت انتخاب مورانو هم این بود که چندی قبلش تو کامنت یکی از عکس‌های اینستاگرام جنجال حسابی به پا شده بود در موردش، لذا خواستم خودم ببینم که البته اون صحبت‌ها در باب شعبه سعادت‌آباد بود. مورانو طراحی خاص و متفاوتی داشت و نور غالب سالن زرد بود، یکسری صندلی‌های چوبی زیبا ولی ناراحت داشت و سقف هم سبک طراحی قشنگی داشت. ما سر یه میز نشستیم و من رفتم که سرویس بهداشتی رو ببینم، خیلی قدیمی ولی تمیز بود، دستمال هم داشت و خلاصه دقت کردم و جز کهنگی ایراد خاصی ندیدم.

برگشتم دیدم که میز ما رو دارن عوض می‌کنن، پرسیدم چرا؟ گفتن یه میز دو نفره خالی شده(میز ما چهار نفره بود) میز رو عوض کردیم و سفارش دادیم، تو این فاصله داشتم به رفتار مهماندار دقت می‌کردم و به اینکه روز شنبه چقدر پر شده مورانو. مهماندار هم تیپ و لباس شلخته‌ای داشت و هم رفتارش بسیار غیرحرفه‌ای بود، خنده‌های نا بجا، احساس صمیمیت بیش از حد و فاقد دیسیپلین بودن از ویژگی‌های بارز ایشون بود. کمی بعد ایشون اومدن و گفتن می‌خوان میز ما رو خالی کنن و کنار میز ما صندلی بزارن و چهار نفره‌اش کنن!!! گفتم: مسخره کردید؟ من یا همین جا میشینم یا اینکه میرم، معنی نداره جای مشتری مدام عوض بشه، رفتن برای رئیس شون توضیح دادن و ایشون داشتن آموزش میدادن که چطور باید صحبت کنه و از ادبیات در صورت تمایل استفاده کنن! متوجه شدم ایشون تازه کار هستن.

سفارش ما اومد، سالاد رو از جلوی صورت من روی میز گذاشتن و متاسفانه لباس ایشون بسیار بوی بدی می‌داد، مهماندار باید تمیز و خوشبو باشه نه اینکه بوی بد تنش اشتهای مشتری رو کور کنه.

سالادی که سفارش دادیم خوب بود، ظاهرش می‌تونست بهتر باشه اما خوش طعم بود، حین خوردن سالاد دیدم یه سری کاهوی پلاسیده تو سالاد هست خیلی ناراحت شدم! چون میزمون حاشیه دار بود نخواستم مدیر رو صدا کنم، و دم رفتن و حساب کردن گذاشتم رو میزشون و رفتم.

پیتزامون حجمش خوب و طعمش مناسب بود، و مشکلی نداشت. وقت حساب کردن دیدم پانزده درصد! سرویس گرفتن و درصدی ارزش افزوده! خیلی جالبه یه فست فود ایتالیایی اندازه یک رستوران لوکس حق سرویس می‌گیره، جایی که نه مهماندار درستی داره و نه امکانات خاصی.