ریچارد نفیو
عواقب منفی بازگرداندن تحریم‌ها
نکته حائز اهمیت در بازخوانی تحریم‌ها علیه ایران، فعال نشدن مکانیزم تحریمی سازمان ملل است که بدون در نظر گرفتن انزوای آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل، زمان بیشتری برای دوری ایران از تحریم‌ها ایجاد می‌کند. ریسک ناشی از اعمال تحریم بر کشورهای دیگر به مرور برای آمریکا افزایش خواهد یافت؛ بنابراین منافع استراتژیک آمریکا اقتضا می‌کند که این کشور در آینده ریسک تحریم‌ها را برای خود کاهش دهد. یکی از ترفندهای پیشنهادی برای کاهش ریسک تحریم‌ها برای آمریکا، کاهش دامنه اثر این تحریم‌ها از کل اقتصاد کشور هدف به شرکت‌ها، نهادها و بنگاه‌های فعال در زمینه موضوع تحریم است. چنین سیاستی از یک‌سو با تغییر شکل مرسوم تحریم‌ها اقتصاد آمریکا را از ریسک مقابله به مثل کشورهای تحریم‌شده حفظ خواهد کرد و ازسوی دیگر تمایل سایر کشورها برای همراهی با آمریکا در جهت اهداف تحریمی را افزایش خواهد داد.
به‌عنوان مثال، اگرچه تحریم‌هایی که علیه ایران طراحی شدند، تنها به زمینه همکاری هسته‌ای با ایران محدود بود؛ اما در نهایت با تحمیل تحریم‌های ثانویه حتی شرکت‌های بزرگ خودروسازی نیز امکان همکاری با ایران به‌عنوان یکی از بازارهای جذاب آسیا را از دست دادند. در نتیجه بسیاری ازشرکت‌ها صرفا به‌خاطر فعالیت‌های تجاری بی‌زیان خود با ایران متحمل هزینه‌هایی شدند. به همین دلیل می‌توان انتظار داشت که رفته رفته از همراهی کشورها و شرکت‌های مختلف با تحریم‌های ثانویه کاسته شود. به همین دلیل احتمالا سیاست‌گذاران آمریکایی در دهه پیش‌رو مجبور خواهند بود کمتر از سیاست تحریم ثانویه استفاده‌کنند. افزون براین طی سال‌های اخیر وابستگی اقتصاد آمریکا به سرمایه‌گذاری خارجی افزایش یافته است. ازسوی دیگر حجم گسترش فعالیت‌های برون مرزی شرکت‌های آمریکایی در عمل باعث تجمیع دارایی این شرکت‌ها در سایر کشورها و در نتیجه وجود خطر بالقوه و تهدیدکننده تحریم شده‌است.
ارسال نظر