گروه تاریخ و اقتصاد: ویل دورانت، مورخ پرآوازه معاصر، «پترارک» و «بوکاچیو» شاعر و نویسنده ایتالیایی قرن چهاردهم را نخستین انسان‌های عصر مدرن می‌نامد. هر چه هست از حدود اواسط قرن چهاردهم نهضتی فرهنگی - ادبی در برخی شهرهای ایتالیا به‌ویژه فلورانس پدید آمد که حکایتگر ظهور تدریجی بشر جدیدی بود که دیگر دلبستگی‌ها و علایق و افق و تعلقات قرون وسطایی نداشت. این بشر جدید که خود را در نهضت فرهنگی - ادبی گسترده «رنسانس» (در لغت به معنای نوزایی) بیان می‌کرد، بیشتر علاقه‌مند به افق ناسوتی حیات و زندگی سوداگرانه و منش سودجویانه بود.

با «رنسانس» تاریخ غرب مدرن آغاز می‌شود. در این دوره تدریجا واقعه موسوم به «انقلاب تجاری» رخ می‌دهد و بشر غربی در هیات یک سوداگر سودجوی متهور و دنیازده، حرکت گسترده‌ای را جهت تجارت با مشرق‌زمین و کشف سرزمین‌های ناشناخته، به منظور سودجویی هر چه بیشتر آغاز می‌کند. در دل این تلاش اکتشافی، به‌نحوی استعمار پنهان و غارت ثروت‌های ملل دیگر و کشتار و آزار بومیان آن مناطق نهفته است.

به این ترتیب نقطه مدرنیته در رنسانس با اومانیسم و دنیاگرایی و روی‌گردانی از اندک مایه‌های میراث معنوی تفکر غربی در دوره پیش و توجه به ادبیات و رسوم مشترک یونان و روم باستان از یکسو و غارت منابع و امکانات و ثروت‌های سرخپوستان آمریکای جنوبی و شمالی و دزدیدن و به بردگی گرفتن سیاه‌پوستان آفریقایی و تلاش سودجویانه به منظور تجارت توام با خدعه و نیرنگ با ملل مشرق‌زمین بسته می‌شود.