منزل هجدهم از چشمه‌کبود به سِلش

گروه تاریخ و اقتصاد: راه این منزل بسیار سخت و دشوار بود و از وسط کوهستان به سمت شرق می‌رفت. سِلش یک چمنی است که چند جریب زمین وسعت دارد. چوپان‌های اهل سنگ سِلش همه ساله در فصل تابستان بدانجا می‌روند و در فصل زمستان این ایل در قریه سنگ سین واقع در حوالی سمنان سکنی دارند. در سِلش سیاه چادر می‌زنند و گله و رمه خود را در آن چمن می‌چرانند و از شیر بز و میش خود ماست و پنیر برای فروش درست می‌کنند. ایل سنگ سین ایل بسیار معتبری است. و از سمنان الی خنک هرجا چمن خوبی دارد، مرتع آنان است. در سلش چون به جز شیر و پنیر چیزی نبود آذوقه از منزل قبلی حمل نمودیم. ارتفاع اراضی آنجا دو هزار و ششصد ذرع است و قدرقلیلی در آنجا زراعت می‌شود. در این وقت حاصلی به‌دست آمده بود و رعایا مشغول درو بودند. به این واسطه به مبلغ گزافی ما یک نفر دلیل راه از آنجا گرفتیم. در سلش بعد از آنکه از زحمت راه آسوده شدیم، من از کوه قدمگاه که در سمت شمالی نزدیکی سلش واقع بود، بالا رفتم و سه ساعت طول کشید تا آنکه به قله رسیدیم. از آنجا قله برفی کوه دماوند نمایان بود.

منبع: سفرنامه لیوتنان کلنل برسفرد لوات

از تهران تا استرآباد، ترجمه محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه، ۱۸۸۲ / ۱۲۶۱ شمسی