گروه تاریخ اقتصاد- بخشی از گزارش سردنیس رایت، وزیر مختار انگلیس در ایران طی سال‌های 1963 تا 1971 را می‌خوانید که دنیای کسب‌وکار و دستیابی انگلیسی‌ها به چاه‌های نفت و تلاش و شعف آنها در این حوزه را به نمایش می‌گذارد.
رایت اشاره می‌کند که تلاش‌های فراوان ویلیام دارسی برای کشف چاه‌های نفت با شکست مواجه می‌شد، اما او معتقد بود این حفاری‌ها به نتیجه خواهد رسید و نتیجه مطلوب حاصل خواهد شد.
«حفاری که در اواخر ۱۹۰۲ در نزدیکی قصر شیرین آغاز شده بود، پس از شروع امیدوارکننده‌ای به ناکامی انجامید. اقدام بعدی در جنوب این ناحیه در ۱۹۰۷ با شکست روبه‌رو شد. پس از پنج سال دارسی چیزی نداشت تا در برابر ربع میلیون لیره‌ای که خرج کرده بود، نشان دهد. در این هنگام با شرکت نفت برمه وارد همکاری شد و سندیکای امتیازات را تشکیل داد. این کار موجب رهایی او از مشکلات مالی شد و پژوهش‌های بعدی را در جنوب ایران امکان‌پذیر ساخت. راهی ساخته شده بود تا تجهیزات را برای یک اقدام نهایی به میدان نفتون در نزدیکی خرابه‌های قدیمی جایی به نام مسجد سلیمان در شمال اهواز برساند. حفاری در ژانویه ۱۹۰۸ آغاز شد و با فوران یکی از چاه‌ها در ماه مه همان سال به موفقیت انجامید، در حالی که مدیران سندیکای امتیازات در لندن درصدد دست کشیدن از اکتشافات نفت بودند. این کشف نقطه عطفی در تاریخ ایران و به همان ترتیب آغاز صنعت نفت ایران و خاورمیانه بود. افتخار این کار از دو تن انگلیسی - ویلیام دارسی و رینولدز- است.»
منبع: انگلیسیان در ایران، سردنیس رایت
ترجمه غلام حسین صدری افشار