گروه تاریخ اقتصاد- بخشی دوم (پایانی) از مذاکرات نمایندگان مجلس اول شورای ملی در روز پنج شنبه، 7 اسفند 1286 شمسی را می‌خوانید:
آقا میرزا مرتضى قلى خان: لایحه از کمیسیون داخله که در باب بلدیه بود در خصوص کالسکه‌ها و درشکه‌ها در اینجا قرائت شد. بعضى از آن مطالب را تصویب نمودند. حالا باید ببینیم که رای مجلس در این باب چیست.
آقا سید حسین: یک مساله که پریروز هم در اینجا گفته شد که یک نفر چند درشکه و کالسکه دارد، ولى یکى از آنها در راه هست به چه میزان از او مالیات می‌گیرند، از تمام آنها می‌گیرند یا از یکى.
آقا سید مهدى: گفته شد که از اسب بگیرند نه از کالسکه، هر چند راس اسبى که بسته می‌شود معلوم است.
وکیل‌التجار: در تمام ممالک کلیه اینطور چیزها تعلق به اسب می‌گیرد و از روى همان اسب حساب می‌کند، یعنى از اسب‌هاى درشکه و کالسکه، نه از اسب‌هاى سوارى و اینکه در این لایحه برای درشکه و کالسکه‌هاى اربابى کمتر معین کرده‌اند؛ به جهت همین است که آنها می‌توانند اسب‌ها را تغییر و تبدیل کند و کار آنها کمتر از مال کرایه است. صورت لایحه عوارضاتی که بلدیه به جهت کالسکه و درشکه و گارى و امثال آن معین کرده و یک مرتبه در مجلس قرائت شده بود، مجددا قرائت شد قریب به آن مضمون:‏
درشکه و کالسکه‌هاى اربابى: یک ماهه ۵ قران، یک ساله ۶ تومان) (درشکه و کالسکه کرایه: یک ماهه ۲۵ قران، یک ساله ۳۰ تومان)
گارى: یک ماهه ۳ تومان سالانه هجده تومان، دوچرخه یک ماهه ۶ هزار، سالانه هفت تومان و دو هزار
چرخ بستنى: یک ماهه یک قران یک ساله دوازده قران
اتومبیل: یک ماهه یک تومان، یک ساله دوازده تومان. اتومبیل کرایه علاوه از این قرار است: واگن هم از قرار ماهى سه تومان، دلیجان و گارى که از خارج وارد شهر می‌شوند هر دفعه هنگام ورود به شهر چهار هزار.
آقا میرعماد: چرخ بستنى فروش نباید چیزى گرفت؛ زیرا این چرخ اسباب و حامل رزق اوست. صحیح نیست که از او چیزى گرفته شود.
وکیل‌التجار: یک نکته‌ای است که در اینجا به کلى فراموش شده است و آن مساله تراموا است که در شهر گردش می‌کند و راه عبور مردم را هم سد کرده در هر جاى خارجه رسم است که یک قسمتى از منفعت آن را سالانه باید به بلدیه بدهند. نمی‌دانم در اینجا آن را می‌دهند یا نه!
رئیس: این مساله را باید به امتیازنامه رجوع کرد تا معلوم شود.
آقا سید مهدى: در این باب بلدیه خودش با رئیس راه آهن طرف گفت‌وگو است که به واسطه آن اسبى که به طرف خیابان راه می‌رود یک قرارى بگذارند.
حسینقلى خان نواب: این لایحه آیا قانون خواهد بود یا نه! اگر قانون است مثل سایر لوایح قانون باید چاپ شده به وکلا داده شود تا دقت خود را نموده آن وقت مذاکره شود.
رئیس: چون مدتى است این لایحه را بلدیه فرستاده است و اکثر هم مسبوق به این مساله هستند، از این جهت گفته شد که زودتر مطرح شده تمام شود. حالا هم اگر رای می‌دهید، چاپ بشود.
وکیل‌الرعایا: صحیح است قانون باید محل توجه باشد و چاپ شده دقت بشود، اما نه این لایحه که مطالب آن واضح و روشن است.
احتشام‌الاطبا: این لایحه باید زودتر از مجلس بگذرد؛ چون مردم بلدیه اتصالا اعتراض می‌کنند و او هم می‌خواهد مالیات بگیرد. کالسکه‌چی‌ها و درشکه‌چی‌ها نمی‌دهند و می‌گویند تا مجلس قانونى نگذارد، نمی‌دهیم.
آقا میرزا محمود: چون یک فصل این لایحه راجع به واگن است، باید این مطلب دقت بشود. پس باید به همان طورى که آقاى نواب گفتند امروز بدهند چاپ کنند و به وکلا داده شود و یک روز هم وکلا نظر خودشان را نموده آن وقت مطرح شد، تصویب شود؛ چون قانون است باید طورى باشد که محل ایراد واقع نشود.
آقا سید مهدى: مساله واگن که گفته شد، واگن داخل در این لایحه نیست. خود بلدیه با رئیس راه آهن گفت وگو می‌کند. هر طورى که قرارداد او تمام شد آن وقت می‌نویسند، اما اداره بلدیه حالا مدت سه ماه است که کار نمی‌کند و او هم می‌خواهد که از درشکه و کالسکه‌ها عوارض بگیرد به او نمی‌دهند و متمسک می‌شوند به اینکه تا قانون تمام نشود نخواهیم داد. حالا می‌گویید باز هم این قانون بماند مدتى طول خواهد کشید.
رئیس: باید زودتر عجله کرد تا اینکه بلدیه مشغول کار بشود.
شرف‌الدوله: زودتر باید این قانون را تمام کرد و به بلدیه داد تا اینکه در مقام اصلاح خیابان‌ها برآید.
آقا میرزا آقا مجاهد: این قانون را باید چاپ کرد و به تمام وکلا داد تا اینکه درست ملاحظه و دقت نمایند و دیگر اینکه قانون باید فقره فقره خوانده و تصحیح شده، تصویب شود.
رئیس: حالا که می‌گویید باید چاپ کرد چه ضرر دارد که همه مواد آن چاپ شده به تمام وکلا داده شود.