برگی از تاریخ - ۲۳ دی ۹۲
گروه تاریخ اقتصاد - جووانی فرانچسکو جملی کارری، سیاح و سفرنامه‌نویس ایتالیایی در سال 1694م و در دوره صفویه وارد ایران شد و شاهد تاج‌گذاری سلطان حسین صفوی نیز بوده است.
او در سفرنامه‌اش چنین آورده است:
صاحب منصبانی که امور مذهبی و قضایی را سرپرستی می‌کنند، عبارتند از: «نواب» یا صدر که ریاست امور دینی را به عهده دارد. اعتمادالدوله، که سرپرستی امور اجتماعی و دنیوی را متعهد است. در زیر نظر اعتمادالدوله، دو قاضی دیگر انجام وظیفه می‌کنند؛ یکی از این دو «شیخ» یا «آخوند» و دیگری «قاضی» نامیده می‌شود.
«دیوان بیگی» یا قاضی بزرگ، همانقدر که به امور جنایی می‌رسد، به امور لشکری نیز رسیدگی می‌کند. او می‌تواند هر کسی را که بخواهد از هر ایالت کشور شاهنشاهی، احضار کند. اطلاعات مربوط به خان‌ها و بزرگان را او دریافت می‌کند.
مقام«داروغه» پایین‌تر از دیوان بیگی است. اگر او از قضاوت خود راضی نباشد، کارها را به قاضی بزرگ واگذار می‌کند. تنبیه دزدان و جنایتکاران بزرگ بر عهده داروغه
است.
- سفرنامه کارری، ترجمه عباس نخجوانی و عبدالعلی کارنگ، نشرعلمی و فرهنگی، تهران،۱۳۸۳