گروه تاریخ اقتصاد- کلود آنه، روزنامه نگار فرانسوی که در سال 1905 برای بار اول از ایران بازدید کرده، می‌نویسد:
از نظر اقتصادی، احداث راه میان رشت و تهران، اقدامی زیان آور است؛ ولی از نظرسیاسی و به خصوص از دیدگاه روسی، اقدام عالی بسیار مفیدی است. با در اختیار داشتن این راه، روسیه می‌تواند در صورت احتیاج ظرف چند روز یک سپاه ارتش خود را از باکو تا پشت دروازه‌های کاشیکاری شده و شکننده تهران بیاورد. در دوران صلح و آرامش نیز روسیه راهی مطمئن برای کالاهای خود در اختیار دارد. به موجب مقررات وضع شده از طرف دولت روسیه، کالاهای هیچ کشور اروپایی نمی‌تواند از طریق ترانزیت قفقاز به مقصد ایران ارسال شود و با این اقدام، در حقیقت دولت روسیه از تمام رقیبان اقتصادی خود در بازار ایران خلع ید کرده و در عوض منافع قسمت اعظم کالاهای ترانزیتی ایران به مقصد اروپا را به خود اختصاص داده است. اکنون تمام مسافرانی که از شمال عازم تهران هستند باید از این راه عبور کنند و به عبارت دیگر باید گفت که همه مسافران از طریق یک جاده روسی به پایتخت ایران می‌رسند. در هر توقفگاه بین راه، ماموری هست که روسی حرف می‌زند و در هرپنجاه کیلومتر یک قرارگاه مخصوص دریافت عوارض راه به نام «زستاوا» برپا شده که آن هم به وسیله ماموران روسی اداره می‌شود. بین قرارگاه‌های عوارض راه، خط تلفنی کشیده شده که پست به پست تا دفتر کار میزبان مقتدر ما، سرکنسول دولت روسیه، ادامه می‌یابد. به این ترتیب به مسافری که برای اولین بار قدم به خاک ایران نهاده این احساس دست می‌دهد که لااقل از نظر سیاسی، هنوز امپراتوری پهناور روسیه را ترک نکرده است.
منبع:(گل‌های سرخ اصفهان؛ آنه، ۱۳۷۰:ص ۱۲۰)