گروه تاریخ اقتصاد- «چون به کرات از آینده و رونده، مسموع اولیای دولت علیه شده بود که در فومن گیلان، ستم شریکی در تقسیم مالیات آنجا است که باعث شکستگی و خرابی بعضی دهات شده است، لهذا [امیرکبیر] محض ملاحظه رفاه و آسودگی رعیت، عالیجاه میرزا زین‌العابدین تبریزی را مامور فرمودند که رفته، از روی دقت رسیدگی نموده، مالیات آنجا را تعدیل نماید که رفع ستم شریکی شود و هرجا درخور گنجایش خود، مالیات دیوانی را ادا نماید.
از آنجا که در سنوات ماضیه، از گیلان عموما صادریات بسیار که اضافه بر مالیات می‌شد حکام و مباشرین می‌گرفتند و به این واسطه رعایا همیشه پریشان و بی‌سامان بودند از ابتدای هذه السنه، اولیای دولت قرار دادند که زیاده از تومانی یک‌هزار و پانصد دینار صادر، که صرف مخارج ولایتی و حاکم و مترددین می‌شود از اهالی گیلان و همچنین از اهالی طالش، که ابواب‌جمع حکومتی گیلان هستند، زیاده از یکهزار دینار نشود. عالیجاه میرزا زین‌العابدین که مامور آن صفحات شد، حکم نمودند که رسیدگی کند و از رعیت تحقیق نماید از این زیادتر اگر از رعیت گرفته باشند، مشخص نماید و ابلاغ این حکم را به عموم اهالی گیلان و طالش نماید که زیاده از مبلغ مسطور صادر ندهند تا موجب رفاه و آسایش بوده، در مهدامان استراحت جویند و مشغول کسب و رعیتی خود باشند که ان شاءالله روز به روز آباد و دایر شود.»
(وقایع اتفاقیه - ۲۴بهمن ۱۲۲۹ش)