رای مجلس به کابینه فروغی

در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۱۴ مجلس شورای ملی به کابینه فروغی رای اعتماد داد. اسامی اعضای کابینه فروغی عبارت بودند از: محمود جم (‌وزیر داخله)، علی‌اکبر داور (‌وزیر مالیه)، علی منصور (‌وزیر طرق)، باقر کاظمی (‌وزیر امور خارجه)، محسن صدر (‌وزیر عدلیه)، نظام‌الدین حکمت (‌وزیر پست و تلگراف)، علی‌اصغر حکمت (‌وزیر معارف)، سرلشکر نخجوان (‌کفیل وزارت جنگ). مجلس شورای ملی در دوره دهم قانونگذاری و در ۳۱ خرداد ماه رای خود را مبنی بر دادن رای اعتماد به کابینه فروغی اعلام کرد. محمد علی فروغی معروف به ذکاءالملک دوم در سال ۱۲۵۴ ش. در تهران دیده به جهان گشود. پدرش محمد حسین ، ملقب به ذکاء الملک و متخلص به فروغی از ادیبان و شاعران معروف دوره ناصری بود. تحصیلات اولیه را نزد پدر و اساتید دیگر گذراند و سپس برای تحصیل طب وارد مدرسه دارالفنون شد. اما به تحصیل در این رشته علاقه‌ای نداشت و به آموختن ادبیات، تاریخ، فلسفه و منطق در مدارس سپهسالار و خان مروی روی آورد. در سال‌های آخر سلطنت ناصرالدین‌شاه به علت تبحری که در ترجمه داشت در وزارت انطباعات به شغل مترجمی مشغول شد و علاوه بر آن در مدارس دارالفنون و نظام تدریس می‌کرد. وی در انتشار هفته نامه «تربیت» نیز فعال و در واقع سردبیر و مترجم آن بود. پس از تشکیل مجلس شورای ملی به سمت ریاست دارالانشا و کابینه مجلس تعیین شد. در کارنامه سیاسی او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: - نمایندگی مجلس شورای ملی در انتخابات دوره دوم- ریاست مجلس شورای ملی در سال ۱۲۸۹ - وزیر مالیه کابینه صمصام‌السلطنه در سال ۱۲۹۰ - نمایندگی مجلس شورای ملی در انتخابات دوره سوم - ریاست دیوان عالی تمیز - وزیر عدلیه در کابینه مستوفی‌‌الممالک و مشیرالدوله- وزیر خارجه در کابینه مستوفی‌الممالک، سردارسپه و مهدیقلی هدایت- وزیر مالیه در کابینه مشیرالدوله و سردار سپه- وزیر اقتصاد ملی در کابینه مهدیقلی هدایت- وزیر جنگ در کابینه مستوفی‌الممالک - سفیر کبیر ایران در ترکیه در سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۰۹- ریاست هیات نمایندگی ایران در جامعه ملل- شش بار ریاست وزرایی در دوره رضا شاه و یک بار در دوره محمدرضا شاه. فروغی پس از حادثه مسجد گوهرشاد در دوره دوم نخست‌وزیری خود، به علت عصبانیت شاه، از کار برکنارشد. تا شش سال از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت و به خلق آثار علمی، ادبی و فلسفی روی آورد. او در زندگی ادبی خود مدتی نیز ریاست فرهنگستان ایران را به عهده داشت. از آثار مهم او می‌توان به: تاریخ مختصر ایران، تاریخ مختصر دولت قدیم روم، حقوق اساسی یا آداب مشروطیت دول، حکمت سقراط، پیام به فرهنگستان، آیین سخنوری در فن خطابه، سیر حکمت در اروپا، ترجمه فن سماع طبیعی و تصحیح و چاپ دیوان حافظ، کلیات سعدی، رباعیات خیام، خمسه نظامی و منتخب شاهنامه، ترجمه قسمتی از شفای ابوعلی‌سینا از زبان عربی و «گفتار در روش راه بردن عقل» دکارت از زبان فرانسه اشاره کرد. فروغی پس از کناره‌گیری از آخرین دوره ریاست وزرایی‌اش به وزارت دربار منصوب شد و قرار بود پس از آن با سمت سفیر کبیر ایران به آمریکا عزیمت کند، اما قبل از این ماموریت در آذر ماه سال ۱۳۲۱ به علت عارضه قلبی درگذشت.