گروه تاریخ‌اقتصاد- مسائلی که امروزه، از نظر حقوقی و رعایت مقررات شهری و سد معبر و حفظ محیط زیست، در بازارها مطرح است، در قرن هفتم هجری نیز مورد بحث و گفت‌وگو بوده است. در کتاب «معالم القربه فی احکام الحسبه»، سد معبر، پهن کردن بساط در کوچه‌های تنگ، بیرون گذاردن بساط- به‌طوری که راه را برای رهگذران تنگ کند- مورد نکوهش واقع شده است و وظیفه محتسب است که از این تجاوز به حریم بازار جلوگیری کند. بستن اسب و قاطر و الاغ در راه‌ها در صورت تنگی راه و واماندن عابران از حرکت جایز نبوده و باید از این کار خودداری می‌کرده‌اند، مگر اینکه به‌صورت موقت و لحظه‌ای و برای فرود آمدن و سوار شدن، «زیرا کوی و برزن مشترک‌المنفعه است و کسی حق ندارد منفعت آن را به خود اختصاص دهد جز به قدر احتیاج» و «نیز جایز نیست انداختن زباله به راه‌ها و پراکندن پوست خربزه (یا هندوانه) و آب پاشیدن راه که در آن بیم لغزیدن و افتادن باشد و نیز نصب ناودان‌هایی که از دیوار بیرون آید و آب آن به کوچه‌های تنگ ریزد، زیرا سبب نجاست جامه‌ها و تنگی راه می‌شود و همچنین است باقی گذاشتن آب باران و گل در کوچه و ناروفتن (نروفتن) آن. همه این کارها بر عموم ناشایست است و بر محتسب است که مردم را به رعایت این امور مکلف سازد.» منبع: آیین شهرداری در قرن هفتم یا معالم القربه فی احکام الحسبه، نوشته محمدبن محمدبن احمد ابی زید قرشی (ابن اخوه) ترجمه: دکتر جعفر شعار، ص ۶۱