گروه تاریخ اقتصاد- کروسینسکی که به هنگام یورش افغانان و سقوط تختگاه ایران در اصفهان به سر می‌برد، به رسم همه مبلغان مذهبی گزارش جامعی از وقایع اصفهان و سقوط دولت صفوی، به سرپرست یسوعیان در فرانسه ‌فرستاد. گزارش وی یکی از مهم‌ترین اسناد حمله افغان‌ها به ایران محسوب می‌شود. آنچه می‌خوانید بخشی کوتاه درباره گزارش کروسینسکی به قلم جواد طباطبایی است: در اوایل اسفندماه ۱۷۲۱ سپاه شورشیان افغان به سوی اصفهان عزیمت کرد و محمود توانست به آسانی آنان را از مناطق کویری ایران گذر دهد. دو سرسو که در جای جای کتاب خود توضیحاتی درباره زندگی و معیشت شورشیان آورده است، می‌نویسد که افغانان در گذر از مناطق کویری ایران دو مزیت داشتند: نخست اینکه با مناطق کویری و لم‌یزرع آشنا بودند و دیگر آنکه به قوت لایموت عادت داشتند. غذای اصلی آنان در طول لشکرکشی تنها گندم برشته بود و خود محمود افغان نیز مانند سرباز ساده جز گندم برشته جیره‌ای دریافت نمی‌کرد. زندگی افغانان، کمابیش مانند تاتارها، در راهزنی دائمی و یورش به همسایگان برای غارت آنها خلاصه می‌شد. به گزارش پدر کروسینسکی، افغانان در آستانه لشکرکشی به تختگاه صفویان، از عقب‌مانده‌ترین اقوام ایرانی به شمار می‌آمدند. تنها غذای آنان گندم برشته بود و در مسیر حرکت خود با هر چیزی که می‌یافتند، سد جوع می‌کردند. گزارشگر لهستانی می‌نویسد که افغانان مهاجم تا زمان ورود به اصفهان صابون ندیده بودند، چنان که جمعی از آنان در جلفای اصفهان قالب‌های صابون را به گمان اینکه قند است، خورده بودند. منبع: سقوط اصفهان به روایت کروسینسکی، بازنویسی سیدجواد طباطبایی