گروه تاریخ اقتصاد- در ماه جولای سال ۱۱۷۳ ساخت برج پیزا آغاز شد. برج کج پیزا یکی از عجایب جهانی قرون وسطی به شمار می‌رود که در ناحیه توسکانی ایتالیا و در میدان کلیسای جامع شهر پیزا واقع شده است.

این برج هم‌اکنون به سمت جنوب غربی متمایل شده است. در آغاز قرار بوده که برج پیزا به طور عمودی ساخته شود اما چون بستر زمین سست و ضعیف بوده برج به تدریج کج شده است. بلندی این برج از سطح زمین در کوتاه‌ترین قسمت ۵۵/۸۶ متر و در بلندترین قسمت ۵۶/۷۰ متر است و وزنی در حدود ۱۴۵۰۰ تن دارد.معاصران گالیله روایت کرده اند که این دانشمند بزرگ به منشی‌اش گفته که ۲ گلوله با جرم‌های متفاوت را از بالای برج به طور همزمان رها کند تا این نظریه که سرعت سقوط اجسام از جرمشان مستقل است ثابت شود!ساخت برج پیزا که یک اثر هنری نیز محسوب می‌شود ۱۷۷ سال به طول انجامید و اولین طبقه آن در سال ۱۱۷۳ ساخته شد که از سنگ مرمر سفید با ستون‌های بزرگ و زیبا بود و به قوس‌هایی منتهی می‌شد. در سال ۱۱۷۸ بعد از آنکه کار طبقه سوم به پایان رسید به علت پی ناپایدار و ضعیف، برج نشست کرد و پس از آن ساخت و ساز این بنای حیرت‌انگیز قریب به یک قرن متوقف شد. در این سال ها برج پیزا شاهد جنگ‌های جنوا، لوکا و فلورانس بود و فقط در سال ۱۱۹۸ به طور موقت ساعت‌هایی را در طبقه سوم آن نصب کردند.مهندسین آن زمان برای آنکه بتوانند کج بودن برج را جبران کنند یک طرف از طبقات آن را از طرف دیگر بلندتر ساختند اما برج به طرف دیگر خم شد. در سال ۱۲۸۴ ساخت برج دوباره متوقف شد تا سال ۱۳۱۹ که طبقه هفتم آن را کامل کردند. در سال ۱۳۷۲ شخصی به نام توماس آندره پیزانو هفت زنگ به سبک رومی برای این برج طراحی کرد که هر کدام از آنها گویای یک نت موسیقی است. در سال ۱۹۳۴ بنیتو موسیلینی دستور داد که برج پیزا را به صورت عمودی جابه‌جا کنند اما هرچه بتن زیر آن ریختند به دلیل خاک سست و ضعیف پی آن باز هم به صورت کج ایستاد. در سال ۱۹۶۴ دولت ایتالیا به دلیل اهمیت بسیار زیاد این برج در صنعت گردشگری و برای جلوگیری از واژگونی برج تلاش‌های بسیار کرد به همین دلیل یک گروه چند ملیتی از مهندسان و ریاضیدانان را گرد هم آورد تا به تبادل نظر درباره راه‌های نگهداری برج بپردازند. نتیجه این اقدام بسته شدن درب‌های برج به روی عموم در حدود ۲ دهه بود تا برج را کمی به سمت راست متمایل کنند تا به زاویه امن‌تری برسد و سر انجام پس از یک دهه کار بر روی برج در سال ۲۰۰۱ درب‌های برج پیزا به روی عموم باز شد و مهندسین اطمینان دادند که برج تا ۳۰۰ سال دیگر همچنان پابرجا خواهد بود.



استیضاح با کتک پس گرفته شد
در مرداد ۱۳۰۳ مهم ترین موضوع سیاسی در ایران قتل ماژور ایمری بود. نایب کنسول آمریکا، بیست و هفتم تیرماه در حین عکاسی در مقابل یک سقاخانه به دست مردم خشمگین مجروح و سپس کشته شد. به همین دلیل بحث بین دولت‌های ایران و آمریکا و انعکاس اجتماعی آن در مردادماه نیز ادامه یافته بود. ولی در مجلس شورای ملی جناح اقلیت در فکر دیگری بود. آنها خیال داشتند رضاخان رییس‌الوزرا را استیضاح کنند. هفتم مردادماه مدرس متن آن را در مجلس قرائت کرد که براساس آن رییس الوزرا به دلیل سوءسیاست داخله و خارجه، اقدام بر ضدقانون اساسی حکومت مشروطه و تحویل ندادن اموال مقصرین به خزانه دولت باید استیضاح می‌شد. امضاکنندگان شش نفر بودند. زعیم، کازرونی، اخگر، عراقی، ملک الشعرا و مدرس. روز استیضاح در نیمه دوم مرداد ماه تعیین شد. درست روز بعد از طرح در مجلس، مطبوعات طرفدار رضاخان استیضاح را افتضاح نامیدند.با وجود اینکه حکومت نظامی برقرار بود و امکان سرکوب تظاهرات وجود داشت حامیان سردارسپه ترتیب تظاهراتی را دادند که در روز استیضاح در مقابل مسجد انجام شد. ولی اشکال دیگری برای اجرای استیضاح پیش آمد. شب پیش یا به قولی صبح همان روز عده‌ای از طرفداران رضاشاه چند تن از نمایندگان اقلیت از جمله مدرس و عراقی را کتک مفصلی می‌زنند. عاقلی در روزشمار تاریخ مشروطه کازرونی را هم جزو مصدومان می‌شمارد و کیهانی زاده در تاریخ امروز ایرانیان ملک‌الشعراء و حائری زاده خراسانی را به این فهرست اضافه می‌کند. جلسه مجلس شورای ملی برگزار شد که رضاخان با ظاهری آماده به جنگ در آن حضور داشت. از میان طرح‌کنندگان استیضاح تنها ملک‌الشعراء به مجلس آمده بود که او نیز در صحبت‌های کوتاهی وقایع را شرح داده و در پایان اعلام کرد که او و همفکرانش «تامین» ندارند. تدین که ریاست مجلس را برعهده داشت فورا استیضاح را مسکوت اعلام کرد ولی با وجود آن رضاخان از مجلس تقاضای رای اعتماد کرد و مجلس هم اطاعت امر کرده و به او رای اعتماد داد. در همان جلسه وزرا به اشاره رضاخان و برای تغییر کابینه به طور دسته جمعی استعفا دادند. این استیضاح البته در میان بحران ناشی از قتل ایمری و جریان تغییر وزرای کابینه، کمرنگ جلوه کرد.